Χαλασμένος Aναπτήρας

Ειχε αρχισει ο αναπτηρας μου να με εγκαταλειπει.

Βρηκα εναν παλιο μεσα στη τσαντα,χαλασμενος,μα οχι πεταμενος.
Σκεφτηκα γιατι δε τους ενωνεις ισως βγαλουν φλογα.
Βγαλανε.
Αυτο μοιαζει με τον ερωτα ,σκεφτηκα.
Η φλογα αυτη ειναι ο ερωτας.
Το αποτελεσμα της προσπαθειας αυτης να αναψω το τσιγαρο μου ,μου θυμισε κατι που εχω ξεχασει,πιο σωστα εχω καταβαλλει προσπαθεια να διαγραψω απο το μεσα μου.

Εχω τρεις αγαπημενες ταινιες .Τα Φθηνα Τσιγαρα και τον Τρελο Πιερρο και το Eternal Sunshine of the spotless mind.Τις βλεπω συχνα τελευταια διοτι φοβαμαι πως εχω αρχισει να χανω τον ρομαντισμο μου.Ειμαι συλλεκτης στιγμων και παντα καπνιζα φθηνα αφορολογητα για την ακριβεια τσιγαρα σαν τον Ρενο.Πιστευω στο μοιραιο και στους ερωτες εκεινους που δε μπορεις να αποφυγεις σαν εκεινο του Πιερρο με την Μαρριαν που γυρνας μια ζωη αναποδα και ζεις επιτελους κατι που μοιαζει αληθεια και οχι βολεμα οτι κι αν αποφερει αυτο ο φοβος ειναι τοσο μικρος μπρος σε τετοιους ερωτες.
Ερωτες που λες εγω ποτε δεν σαν εκεινον της Clementine και του Joel,που ειναι τοσο αταιριαστα ταιριαστοι .Προσπαθησαν τοσο πολυ να ξεχασουν σαν και μενα και αυτοι το πως μοιαζει εκεινο το αισθημα μα ηττημενοι παταγωδως βγηκαν απο τουτη την μαχη.

Δε ζηλευω ομως τις ταινιες αυτες.Ζω σαν αυτες.Η μαλλον πιο σωστα ζουσα σαν αυτες.Γιατι οπως και με τους αναπτηρες ο ενας δεν εφτανε να αναψει το τσιγαρο .Εγω μπορω σιγουρα να κοβω βολτες στο κεντρο οπως κανανε οι δυο τους στα φθηνα τσιγαρα,μπορω να γυρισω την ζωη μου αναποδα και να γινω φυγας στην Ευρωπη αφραγκη κλεβοντας και σκαρφιζομενη διαφορα.Μπορω να γνωρισω τον αγνωστο εκεινον στο μετρο που τοσο απροσητος μοιαζει ,το χω κανει παλιοτερα σε καποια θαλασσα ζητωντας τσιγαρο αλλωστε.

Δε μοιαζει ομως το ιδιο ομορφο.Και πριν βιαστεις να μου πεις περι μοναχικοτητας και μοναξιας πιστεψε με γνωριζω και απο τα δυο καλα ,και απο την καλη και απο την αναποδη.Και ξερω πως μονοι μας πορευομαστε οπως λεει και το ποιημα μα ασε να ερθω μαζι σου .Και οι πρωταγωνιστες στις ταινιες ετουτες μονοι τους πορευοντουσαν μα και μαζι.Και ρε γαμωτο αυτο το μαζι εχει μια αλλη ομορφια που καπου μεσα στην κυνικοτητα εχουμε χασει και εγω εχω θαψει και αρνουμαι να δεχτω την γλυκαναλατη μου φυση.

Δεν εχω τιποτα αναγκη .Την ζωη μου την ποθω οπως και καθε τι μεσα σε αυτη και οι αυταπατες μαζι μου ειναι τσακωμενες.Ετσι ποθω και καθε τι που με εμπνεει,ετσι ποθω και σενα μα μην το παιρνεις πανω σου ,μειτε μαθηματα ζωης μη μου κανεις ,δεν σε εχω αναγκη μα σε θελω.Εκει ειναι η διαφορα .Μπορω να αγορασω καινουργιο αναπτηρα και να αναψω το τσιγαρο μου αλλα δεν εχει την ιδια ικανοποιηση με το να καταφερω να βγαλω φλογα απο δυο "χαλασμενους".

Δε ξερω αν ειμαστε χαλασμενοι αναπτηρες,πρωταγωνιστες καποιας ταινιας η σεναριο καποιου βιβλιου,αλλα δεκαρα δε δινω.Κατι τετοια ξημερωματα νιωθω ανακουφιση που δεν με ρουφηξε ακομα η σαπιλα και βγαζω καθε ρουχο που εντυσα την ψυχη μου και την κοιμηζω ετσι γυμνη,ρομαντικη,παιδικη και πιο δυνατη απο ποτέ.
Αλλωστε σου ειπα δεν εχω αναγκη τιποτα.
Μονο Θελω.

-Γεραλντίνα