Για τον πουτσο ποιηση

Ειμαι αθλια
Η δηθεν τεχνη μου
μια απο τα ιδια
Αραδιαζω λεξεις σε α ενικο
νιωθω πιο σκληρη
μα με εχουν στη γωνια
και με φτυνουν,μαρεσει ισως

Ποιηση του ποδαριου
Ελα να στον βαλω λιγο στο στομα
να μπεις
να προσποιηθω
Και να γραψω καμια μπουρδα
κλισε τυπου συναισθημα-σεξ
μπυρα-αλκοολ
μα ουτε μπυρες πινω
ουτε πιοιηση γραφω
Χρειαζομαι εμπνευση
η μήπως ταλεντο;
Δε γαμιεται

Ξεπουλιεμαι μηπως ;
Αναγνώριση και αποδοχη
απο κανα δυο που με διαβαζουν
σα τα χαπια τα βραδυνα
σκετη συνηθεια πια
Εχω υπαρξει πεπεισμενη
πως θα φερω κατι ομορφο στη σαπιλα
αλλα απλα θελω προσοχη
αυτο θα ειναι,μαλλον
και τι ομορφο να φερω
της μοιαζω λιγακι κιολας

Στα 23 δε σε συμπαθει κανεις
Δε τους αδικω
εδω δε με συμπαθω εγω
Διαολε πως κατεντησα ετσι βαρετη
Ας αναψω και αλλο τσιγαρο
ακομα δε το κοψα
τι θα χω μετα να γραφω
Να παλι το εκανα

Καναπες ,ο καλυτερος μου φιλος
Εγω που σας μιλω τοσο για τον ερωτα
γαμιεμαι σα το σκυλι απο ενστικτο
και γυρναω σπιτι γοργα γοργα
να δω αλλο ενα επεισοδιο
και να αδειασω το ψυγειο
παντα τυλιγμενη με κεινη την κουβερτα
και απο κατω καποιο αθλιο βρακι.

Εβαλα τις παρομοιωσεις στον κωλο μου
Επισης τον πινω τελευταια σε καθημερινο τεμπο
Δε κοιμαμαι
και οχι επειδη εχασα το μετρημα στις γραμμες
αλλα επειδη ειμαι μια αχαριστη καργιολα
με ανικανοποιητη φυση που θελει το ιδανικο
ενω εγω παραμενω αθλια
σαν την τεχνη μου

-Γεραλντίνα

Διαλειμμα για τσιγαρο.

Θα κανω ενα διαλειμμα για τσιγαρο
Κι οτι προλαβω απο τις σκεψεις μου θα αποτυπωσω...Κλεινει και το ρημαδι απο μπαταρια,σα να συμμεριζεται την κουραση μου.

Μαρεσουν οι περιεργα ομορφοι αντρες.
Εβρισκα παντα απεριγραπτα βαρετους τους αντικειμενικα ,με βαση το κοινωνικα αποδεκτο,ομορφους αντρες.
Μα τελειωσε το τσιγαρο και πρεπει να δουλεψω... Καταραμενη φτωχεια ,πουτανα ζωη ουτε να γραψουμε δε προλαβαινουμε.

Βολεμενα.

Αν ερωτευομασταν ετσι βολεμενα σα τους μικροαστους ολα τωρα θα ηταν πιο ευκολα ,μα ματια μου την τεχνη πως να την ερωτευτεις ετσι λιγο,μονο πολύ μπορείς.

#γεραλντινα

Θα.

"Θα ηθελα προσοχη ,χρονο και ενα ποτηρι ροζε
Τριανταφυλλα,κερια και ζεστη κουβερτα
Μεταμεσονυκτιες συζητησεις και φιλια εραστων,μα πνιγομαστε στη θλιψη ,την ματαιοδοξια και ενα σωρο δικαιολογιες του κωλου.. [...]
Δε βαριεσαι ταινια υπνος και ενας καποιος οργασμος μοναχικος θα καλυπτουν οσα αρνουμαι πως ποθω ,μπροστα στην αδυναμια μου να δεχθω αυτην την ασηκωτη εννοια της αναθεματισμενης αγαπης..."

-Γεραλντινα

Δε τους συμπαθώ

Δε συμπαθώ καθόλου όλους αυτούς που δε πιστεύουν στο αδυνατο,επειδή κάποιος το είπε. Η ευθυνοφοβια του ανθρώπου τον κάνει να στηρίζεται σε κλισέ φράσεις και στερεοτυπικες μπούρδες.
Όχι ο έρωτας δεν εφταιξε πότε για την έλλειψη λογικής. Και οι σχέσεις δεν είναι φυλακή. Η πολυγαμία υπάρχει αλλά δεν είναι φύση όλων των ανθρώπων,κάποιοι βρίσκουν την ευτυχία σε ένα ζευγάρι ματια και είναι όμορφο, άλλοι βρίσκουν σε παραπανω από ένα και είναι εξίσου όμορφο,το να δεχόμαστε και να σεβομαστε το διαφορετικό είναι ακόμα ομορφότερο κι ας μη το καταλαβαίνουμε.

Το να χάνεις την λογική είναι τοξικό όπως αντίστοιχα και το να μην ακούς την καρδιά σου. Ο έρωτας είναι συναίσθημα που δε περνάει αμα δεν επαναπαυτεις αλλά εξελίσεται σε κάτι δυνατοτερο και πιο ουσιαστικό την αγάπη ,δίχως αυτό να σημαίνει πως σβήνει κάποια φλόγα. Αλλά νομίζω έχουμε πήξει στην προκατάληψη. Κι βολεύει να τα ρίχνεις όλα σε θεωρίες και να δικαιολογεις. Ναι υπάρχουν περιπτώσεις που δεν ήθελες άλλο και όλο αυτό γιατί δεν υπήρχε ισορροπία σεβασμός και εξέλιξη. Πολύ καλα έκανες κι έφυγες . Αυτό δε σημαίνει όμως πως έχουν δίκιο.

Μια μέρα μπορεί κάποιος να ξύπνησε και να κατάλαβε ότι δε μπορεί να μείνει πιστός αλλά αγαπά και το κουτακι με τις θεωρίες τον καταδίκαζε. Υπάρχει ένα λάθος και μόνο ,η έλλειψη κατανόησης του ίδιου μας του εαυτού μας βάζει σε καταστάσεις που ίσως ύστερα κριθουν ως μη ειλικρινείς. Στη πορεία της ζωής κάνουμε λάθη κι προκαλούμε μπέρδεμα στο κεφάλι μας κι όχι μόνο ,αλλά είναι εντάξει βρε παιδακι μου,εντάξει δεν είναι όμως να παίρνεις πάνω από μια φορά στο λαιμό σου άλλους ανθρώπους με τα λαθη σου.

Πρέπει να ταιριάζουν οι άνθρωποι. Να επιθυμούν πράγματα διαφορετικά μα κι ίδια, να εξελίσσονται παρέα ,και να σέβονται την ελευθερία ο ενας του άλλου. Η σχέση δεν είναι φυλακή. Η κοινωνια μας έδωσε ίσως μια εικόνα λίγο διαστρεβλωμένη ,δε μας μιλήσανε για τις εκδοχές . Μας βάλανε στο τριπακι από μικρά σε μια νόρμα του κουτιού. Μα δεν είναι έτσι τα πραγματα.

Οι σχέσεις είναι πόρτες ανοιχτές και άνθρωποι δύο ή περισσότεροι σε άλλες περιπτώσεις στον ίδιο καναπέ ή σε διαφορετικά δωμάτια ,που σέβονται,αγαπούν, θαυμάζουν και προχωρούν σε κάτι που οι έξω δε καταλαβαίνουν , κι ούτε χρειάζεται ο καθένας έχει μια αλλη εκδοχή ευτυχίας και αυτό θα έπρεπε να είναι απολύτως σεβαστό και από τους με αλλά και από τους δε.

Όλα είναι δυνατά ,όσο υπάρχουν ακόμα μυαλά που εκτιμούν και ερωτεύονται την ελευθερία. Η αγάπη υπάρχει . Και εγώ δε τους συμπαθώ,δε συμπαθώ όλους εκείνους που το διαφορετικό θεώρησαν αδύνατο,και κάπου βαθιά μέσα μου είναι τόσο σίγουρη πως ποτέ εκείνοι δεν ερωτεύτηκαν πραγματικά.

-Γεραλντινα

#ΥΓ.ΟΙΠΟΛΥΓΑΜΙΚΟΙΕΙΝΑΙΚΑΙΑΥΤΟΙΡΟΜΑΝΤΙΚΟΙ
#ΟΙΜΟΝΟΓΑΜΙΚΟΙΔΕΝΕΙΜΑΣΤΕΕΓΩΙΣΤΕΣ
#ΣΤΟΔΙΑΟΛΟΚΥΡΠΑΝΤΕΛΗΔΕΣ

Καναπές και ανάξιοι εραστές

Κακοποιώ την ίδια μου,την ψυχη.
Σταματαω όταν κοιμαμαι,ίσως για αυτό πλέον κοιμάμαι καλα,μα ποτέ δε φτάνει. 
Μηχανισμός άμυνας,σαν εκείνον που φεύγω από ότι πολύ ποθω. 
Μη εδώ,μη εκει,τα χουμε ξαναπεί.
Έπαψε να με δέρνει. Από τότε με δέρνουν οι σκέψεις
,κι όλες εκείνες οι φωνές, καλά χαραγμένες στέκουν.
Δε με αγάπησε κανείς τους.

Ολοι χτίζαν το ιδανικό και είχαν προσδοκίες,
ενώ εγώ ελυνα παζλ.
Γεμιζα ότι έλειπε στον καθένα τους.
Τα παίρνανε και φευγανε νύχτα σαν τους κλέφτες
.Βλεπαν το τι μπορώ.
Ερωτευοντουσαν σα τρελοι,μια εκδοχή που ίσως γίνομουν,μια εκδοχή που θέλανε να είμαι.
Αυτο που ήμουν,καταβαθος δε το αντεχαν. 
Σχεδόν το μισούσαν.

Το καλό κρεβάτι δίχως συναισθημα, κρατά το πολύ δύο βδομάδες. 
Ύστερα ξεκινούν σκέψεις κρεατοποιησης,και ανάγκη για αγκαλιές.
Έτσι έρχεται η αποχώρηση και ο προσωπικός εγκλεισμός 
με έναν ανέλπιστο κυνικό ρομαντισμό. 
Στη καλύτερη,η αλλαγή παρτενέρ αν την μοναχικοτητα δεν αντέχεις.

Βαριέμαι πολύ και εύκολα,αν όλα δε τα έχω.
Πληγωνομαι στο μέτριο και από εγωισμό αυτοσυντήρησης αποχωρώ πρώτη.
Παρακάλεσα για την αγάπη ενός άντρα κάποτε,σαν ήμουνα παιδί.
Δεν οφελησε και αν οφελησε αργησε. 
Και να σου πω την αλήθεια μου, διορθώνει η συγχώρεση το τραύμα.

Μα να τα ρίχνω αλλού ξέρεις πως αρνούμαι. 
Γνωρίζω κάθε μου ελάττωμα με το παραπάνω . 
Τα δουλεύω με αγάπη και χρόνο. Δε προσδοκώ . 
Ζω απλά μα όμορφα . 
Ξορκισμενη η ένταση και ο χαραμισμενος χρόνος . 
Μικρα καφέ ή μπαρ,ζεστές κουβέντες,
ο καναπές ,η σκύλα μου,οι ταινίες και τα γραπτά μου ,
μακριά από μετριότητες και ανάξιους εραστές.
Έτσι έκλεισε το τραύμα .

-Γεραλντινα

Τα ερωτικά τρίγωνα

Τα ερωτικά τριγωνα,είναι το φτύσιμο στον κόρφο. 
Το "μη σου τύχει". 
Έχουν πνιγμένα λόγια,πληγωμένα συναισθήματα. 
Βλέμματα έντονα,κατεβασμένα κεφάλια . 
Σμίγουν και συγκρούονται. 
Προσποιούνται πως δε βλέπουν,και καταλάθος σπρώχνονται.

Κυνήγι.Κρυφτο. Ψέματα. Καμία εμπιστοσύνη. 
Στα ερωτικά τρίγωνα υπάρχουνε μόνο θύματα. 
Ο εγκλωβισμένος στην ασφάλεια,που ευνούχο θυμίζει. 
Ο παθητικός ζητιάνος μιας αγάπης λειψης. 
Και ο ένοχος για τον κόσμο,ο αδύνατος να αντισταθεί σε τέτοιο πρωτόγνωρο πόθο.

Όταν μιλάμε για συναισθήματα δυνατά και όχι μόνο για στεγνή λαγνεία,
δε μιλάμε για έλλειψη λογικής. 
Μιλάμε για κόμπους σε στομάχι και λαιμό. 
Και πλήρης αδιαφορία στους ηθικούς νομους, 
αυτής της ηθικής - ανήθικης κοινωνίας . 
Οι συμβιβασμοί διατηρούσαν πάντα κενά. 
Ο φόβος και η δειλία ,χαϊδεύονται με την δυστυχία . 
Και το να ποτίζεις το νεκρό φυτό,δε το έφερε ποτέ πίσω στη ζωή,όσο κι αν προσπάθησες.

Ο τρίτος δε προσδοκίες όσο κι αν ποθεί. 
Είναι ρεαλιστής μέσα στην παράνοια ενός ανελπιστου ρομαντισμού. 
Η προσμονή και το γαμωτο στο τέλος σκότωσε τον ρομαντικο,και γέννησε τον κυνικό. 
Τα βράδια δε κοιμούνται καλά. Ενοχές. Πόνος. Ανασφάλεια. 
Ένας πόλεμος χαμένος που κανείς ποτέ δε κερδίζει,μήτε μισή μάχη.

Και δε ξέρω ποιον λυπάμαι περισσότερο, ούτε στρατόπεδο θα διαλέξω. 
Μα θλίβομαι. Για εκείνον που πούλησε την ψυχή του στο βολεμα πρώτα. 
Ύστερα για εκείνον που ξέρει κατά βάθος την αλήθεια, μα εθελοτυφλει. 
Και τέλος για εκείνον που ερωτεύτηκε τον λάθος άνθρωπο,την λάθος στιγμή.

Οι γύρω όλοι δικαστες. Οι αναμάρτητοι. 
Τρέχουν με το δάχτυλο να δείξουν,και λαχανιαζουν 
για κάθε τι περα από την δική τους καμπούρα .
 Ότι δε ζει ο άνθρωπος χλευάζει, δίχως να ακούει.
Ελα τώρα,αφού ξερεις, κανείς δε τα κάνει αυτά.

Η ζωή ομως λογαριασμό σε κανέναν δε δίνει , μόνο χαστούκια . 
Κάπου εδώ να σας παρακαλέσω να τοποθετήσετε τα δικαστικά σας σφυριά ,
και τα κλισέ "εγώ ποτέ",κάπου ζεστά και σφιχτά. 
Ξέρετε εσείς. 
Και γω πρώτη και καλύτερη θα δώσω το παράδειγμα για όσες φορές σαν εσάς έγινα .

-Γεραλντινα

(Ξημερωματα Τριτης/γραφω γιατι δε μπορω αλλιως)

Μαρεσει που με το δαχτυλο με δειχνεις
Που προσαπτεις κατηγοριες ενω χαιδευεις
Χαιδευεις τον δολοφονο
Μα εμενα πολυ με διασκεδαζει να ειμαι η κακια
Εχει αλλο στυλ βρε παιδι μου

Καμια φορα σε ζηλευω
Σεκλετιζεσαι κακόμοιρη και πνιγεσαι στη ανασφαλεια που σε βουτηξες
Την πληξη αυτη που βαφτισες αγαπη
Κοιτα το μετριο πως νεες εννοιες επινοει

Γελαω και γεμιζω το ποτηρι
Πουτανα απο τις καλες
Γεματη ηθος ανηθικο
Κυνικα ρομαντικη
Μα ωμα ειλικρινης

Θελω να ακουω φημες
Και να κανω χειροτερα
Να νευριαζει το γυναικακι και ο μικροαστος
Να ψιθυριζουν καθως περνω
Και γω να κοντοστεκομαι να καπνισω
Λιγο πιο περα
Η σιωπη κατι ωρες ξεχωριζει το ποιόν μας
Και συ νομιζεις πως ειναι ενοχη,δυσμοιρη

Στραβα γελω
Γιατι οτι σας ταιζω ,καταπινετε αμασητο
Και εξυπηρετειτε πιστα την εικονα που θελω να χετε
Την πραγματικη κανεις δεν αξιζε
Ουτε αντεξε.

-Γεραλντινα

Πιθανότητες

Δε χρειάζομαι τίποτα
Εγω ξέρω να ποθώ
Γελάω με οποιον κολακευεται
Με οποιον νομίζει πως πονο φερνει η απουσία
Οτι δεν εμεινε, υπήρχε λόγος
Άλλωστε για αυτό υπάρχουν τα μπαρ
Και εγω ειμαι λάτρης αυτών
Ποσο μαλλον αν είναι μικρά και μοιάζουν με αγκαλιά

Δε χρειάζομαι τίποτα
Εγω διεκδικώ
Φοβαμαι και τρεμω σα παιδί
Για αυτό θα με βρεις συχνα να πινω μόνη
Οτι χρειάζομαι μου το προσφέρω
Και οχι γιατί ειμαι κανενας υπερανθρωπος
Μια πορσελανινη γατα ειμαι
Αλλα η δειλια μου με εκανε πιο δυνατή
Ο τρομος μου μη τυχόν με αγγίξει τίποτα
Με δασκαλεψε καλα

Οικτιρω τον ίδιο μου τον εαυτο
Για την στιγμή εκείνη
Εκεινη που η ψυχη μου λαχτάρα
Και αρνουμαι να την αφήσω
Προσεύχομαι να μη θελήσω να δωθω
Κι χασω καθε τι που ο φόβος εχτισε
Κι υστερα μαζεύω τα κομματια
Εκείνης της πορσελάνης
Αλλωστε ποσες πιθανότητες να υπάρχουν
Στην ευδαιμονια του αμοιβαίου πόθου;
Οι μερες μας *νανι, φαι και πηδημα

-Γεραλντινα

*Κατερινα Γωγου

ΑΝ

Αν ήταν να σε ξαναδω
Θα νοίκιαζα σπιτι διπλα στη θάλασσα
Ίσως εκείνο το ξύλινο που καπου είδα και λατρεψα
Θα ετοιμαζόμουν απο το πρωί
Θα σε επαιρνα τηλέφωνο να έρθεις να τα πούμε
Εχω καιρο να σε δω θα έλεγα, πέρνα να πιούμε ενα κρασί
Θα το είχα ηδη αγορασει
Λευκο
Κι ας μην ερχόσουν, χαμενο δε θα πήγαινε
Θα χορευα και θα τραγουδούσα
Καθώς μαγειρευα
Θα χαζογελουσα ενώ το τσισκεικ εβαζα στο ψυγείο γιατι θα θυμόμουν
Και καθώς θα κυλουσαν οι ωρες
Θα θυμόμουν ολα εκεινα που περασαμε
Απο την αρχή
Κάθε λεπτομέρεια
Καθε χαμόγελο
Καθε τσακωμό
Καθε φωνή
Μα και κάθε αγκαλιά
Θα εβαζα να παίζουν τα κομματια εκείνα που μου εμαθες
Θα διαβαζα ολα τα κείμενα που καταχωνιασα
Γιατι ολα ηταν γραμμενα για σενα
Θα ξαναβάζα τα δωρα σου στο ράφι
Και υστερα θα φοραγα το αγαπημένο σου φόρεμα

Σα την τρελη θα εκοβα βόλτες μέχρι να το σηκώσεις
Θα έτρεμε η φωνή μου καθώς θα σε προσκαλουσα
Και συ απο πίσω θα γέλαγες
Γιατι με ξέρεις
Κι αν τελικα ερχόσουν θα χτύπαγες το κουδούνι
Και εγω θα λουζομουν χαρα μα και τρομο
Θα επαιζε μπλουζ
Χαιρετούρες και αγκαλια απο κεινες που ανατριχίλα φέρνουν

Σου κάνω ερωτήσεις και εισαι τοσο χαλαρός κ γοης οπως οταν σε γνώρισα
Θεε μου σκέφτομαι, και νιώθω ακριβώς όπως τότε
Εχω πιει ηδη δυο ποτήρια και χαμογελάς πουστικα
Με ρωτας αν θα σου βαλω και σενα
Σαστιζω, τι ηλιθια σκέφτομαι
Σερβίρω και με ρωτάς τα νεα μου
Κουλ και πολιτισμένη προσπαθώντας να κρυφτώ εγώ μιλώ για το πόσο καλα είμαι
Και πίνω μονορούφι το κρασί

Τι να σου λεγα
Πως ολα είναι όπως τα άφησες
Και πως ακομα πιστεύω σε κείνο το μηνυμα που στείλες μια βδομάδα πριν οι δρομοι μας χωρίσουν;
Σου λεω για την σχολη και την δουλεια, τα κειμενα και το βιβλιο που θα βγάλω
Και συ πίνεις στην υγεια μου
Μου λες πως έχω τις ομορφιές μου
Και σε ρωτάω για την ζωη σου έξω και εκείνη την κοπέλα
Γεμίζω κι αλλο ποτήρι ενω μου μιλάς
Σε χαζεύω
Ποσο μου έλειψες σκέφτομαι

Τι λες;
Παμε για ενα κοκτέιλ όπως παλια;
Το κρασί δε με βοηθάει ιδιαιτερα στο να κρυφτώ οπότε, επικαλούμαι την δυναμη του τζιν
Συμφωνείς και σε λίγο είμαστε στο καποτε στέκι μας
Καιρο είχα να γελασω τοσο και συ φαίνεσαι να περνας καλα
Και οσο γελας εγω θυμάμαι
Στο γυρισμο με παιζεις
Ξερεις τοσο καλα να το κανεις
Ειμαι σκέτο υποχείριο και δε ντρέπομαι καθόλου

Με φιλάς για καληνύχτα και ξανα χαμογελας πλάγια
Δε σου λέω τίποτα κι ας πεθαίνω να κοιμηθούμε μαζι
Μπαίνω στο ταξι και γυρναω σπίτι
Κοιταω τα φαγητά στο ψυγείο και το γλυκό
Και τα πετάω ενα ενα
Πεφτω για υπνο το ίδιο δειλη μα πιο ερωτευμένη απο την πρώτη φορα

Μα τίποτα απο ολα αυτα δε θα συμβεί
Ξερω μη το πεις
Εμεις μαζι δε θα ξαναειμαστε ποτε
Εμεις τελειώσαμε
Όπως και το κρασι...

-Γεραλντίνα

Όρκος

"... εγω πουλάω την ψυχή μου στον διάολο για ένα ρομαντζο του πεζοδρομίου... ".
-Γεραλντίνα

Εξομολόγηση 1/4

"Μπορω πλεον με σιγουρια να ομολογησω πως η μοναξια που κατεληξε μοναχικοτητα ειναι πολυ καλη φιλη κι με τον δικο της τροπο ομορφη,μα αληθεια δε συγκρινεται με κεινο το χαδι πριν τον υπνο τις ξημερωμενες εκεινες ωρες. Αλλα μεχρι το υποκειμενικο μου ιδανικο ,θα ηθελα ακομα αλλο ενα ποτο παρακαλω".

-Γεραλντινα