Ηθελα πολυ καιρο να γραψω για αυτο.Ειναι δυσκολο ομως,ακομα και για μενα που εκθετω συναισθηματα,σκεψεις σε γραμμες για λυτρωση, στα ματια πολυ κοσμου να μιλησω για αυτο.Ισως να φταινε οι υποθεσεις του οτι μπορει πολυς κοσμος να τρομαξει,και ο τρομος δεν βοηθα στη κατανοηση.Αλλα δεν εγραφα και ποτε για να με καταλαβουν ,ισως καμια φορα, αλλα οχι κυριως για αυτο . Αλλωστε αυτο μου αρεσει με την τεχνη του να στοιβαζεις λεξεις οπως εγω,ο καθενας καταλαβαινει κατι διαφορετικο,παιρνει οτι τον βοηθα και μπορει με αυτην την ξεγυμνωση που ετοιμαζομαι να κανω που ξερεις,καποιος να βοηθηθει.
Ανασα βαθια.
Ξεκιναω.
12 χρονων πρωτη αποπειρα αυτοκτονιας και πριν αρχισεις να σκεφτεσαι πως εγινε εξαιτιας καποιου ερωτικου προεφηβικου δραματος ,θα σε προλαβω και θα σου πω πως οχι.Στα εκτακτα και γρηγορα πλυση,κατι που στα 12 σου δεν ειναι σιγουρα η πιο συναρπαστικη εμπειρια,και για οσους νομιζετε οτι οι αποπειρες ειναι για την προσοχη,δεν εχετε βιωσει μαλλον αρκετες πλυσεις μετα απο αποτυχημενες αποπειρες .Νοσηλεια και καθημερινη επισκεψη στον παιδοψυχολογο ,ον οποιον ταλαιπωρησα ιδιαιτερα διοτι μεχρι να με βγαλουν απο το νοσοκομειο με υπογραφες οι γονεις μου,δε του χαρισα ουτε μιση κουβεντα,μονο ενα υφος κενο και καμια φορα μισους.
Αν ρωτουσες τους γυρω μου θα σου λεγανε για ενα παιδι γεματο ζωη ,χαρουμενο και ψυχη της παρεας.Παιδι με θαρρος,πανεξυπνο και δραστηριο.Ημουν παντα εξαιρετικη στο θεατρο.Ημουν εναν παιδι που χαμογελαγε δυνατα για να μη τυχον φανει ο λυγμος και το κενο στο βλεμμα.Παιδι που μιλαγε πολυ και αντιδρουσε στην αδικια,γιατι οταν γυρναγε σπιτι δεν ηταν ετσι τα πραγματα.Εδω μη περιμενετε να σας εκθεσω το σπιτι μου η τους γονεις μου ,σιγουρα κανανε λαθη ,σιγουρα και εγω δεν ημουν το πιο ευκολο παιδι,και κατι που εμαθα μεγαλωνοντας ειναι πως κανεις δε γεννιεται γονιος και οτι δε πρεπει να καταδικαζετε κανεις για λαθη του παρελθοντος,αν πλεον δεν εχει καμια σχεση με το τοτε.
Το σχολειο επισης δεν ηταν και το πιο ευκολο μερος επιβιωσης.Τα παιδια ειναι σκληρα,και πιο σκληρα απο οτι μπορει να χωρεσει ο νους σας ωρες ωρες.Εχω γυρισει σπιτι με ανοιχτο κεφαλι λογω καποιου ψευτη που ειχε για κοπελα του μια ανεγκεφαλη τοτε φιλη μου που πιστεψε το παραμυθι εκεινου.Περασα ολο το γυμνασιο με ρετσινια και ακομα περισσοτερες αυτοκτονικες τασεις.Περασε ο καιρος και πηγα σε αλλο λυκειο μακρυα απο τις κλικες εκεινες, που να ξερα οτι θα μπλεξω με αλλες που ημουν και πιο ευκολος στοχος .Ετσι καποια μερα επειδη εθιξα τον εγωισμο ενος γοη των τριτοετων,βγηκα ξανα η πορνη του σχολειου .Τα πραγματα στο σπιτι συνεχιζαν να ειναι ασχημα και η κατασταση μου ειχε αρχισει να χειροτερευει,
Τοτε δε το καταλαβαινα.Απλα συνεχισα να γραφω,να κλεινομαι και να αποκτω σιγα σιγα ενα μισος, απο ολον τον φοβο που μου ειχε προκληθει.Καποια στιγμη αλλαξα σχολειο πριν τελικα το παρατησω,στο οποιο εζησα εναν εφιαλτη με ταμπελα λογω ζηλοφθονιας επειδη καποιος που δεν επρεπε μου εδωσε προσοχη διχως να την αποζητησω.Τα πραγματα στο σπιτι πηγαιναν απο το κακο στο χειροτερο και δεν εφταιγαν μονο οι γονεις μου αλλα και εγω που ειχα αρχισει να χανω καθε ψυχικη ανοχη στο οτιδηποτε.
Καπου εδω να κανω μια παρενθεση για να μην νομιζετε καποιοι οτι παρουσιαζομαι ως αγια .Σιγουρα σε ολα αυτα τα χρονια εκανα και γω πολλα λαθη, πανω στην αντιδραση και πληγωσα κοσμο, πανω σε αυτα τα λαθη αλλα να ειστε σιγουροι πως τα πληρωνα και με το παραπανω, και παραπανω απο οσο μπορει και αξιζει ενα παιδι.Μεχρι τα 16 εφτασα να εχω σημειωσει 5 αποπειρες αυτοκτονιας και στη τελευταια να χρειαζομαι νοσηλεια στην ψυχιατρικη, πλεον διαγνωσμενη ως διπολικη .Πραγμα που καποια χρονια μετα μαθαμε πως ηταν λαθος.Δε αφησε ο πατερας μου να με κρατησουν στην ψυχιατρικη εκεινη του Ευαγγελισμο αντικριζοντας το κλουβι που ειχαν ψυχες πεταμενες ετσι διχως καμια συμπονια .
Γυρισα στην παλια μου γειτονια.Στο παλιο μου σχολειο μα δεν αντεξα για πολυ .Καπου εκει παραιτηθηκα για αρκετους μηνες απο την ζωη ,Κλεισμενη σε ενα δωματιο ,να μη μιλαω μοναχα να κλαιω ,να παιρνω μονο την χορηγηση των γιατρων seropin-memomax-xanax.Το να βλεπεις το παιδι σου 16 ετων να καταρρεει ετσι και να παρατειται απο την ζωη με τετοιο τροπο σκεφτειτε τι ψυχολογικο σου δημιουργει ως γονεα. Δε περασε πολυς καιρος απο την επομενη αποπειρα ,ξαναμανα τα ιδια σε εκεινη κιολας την αποπειρα θυμαμαι χρειαστηκαν 6 ατομα ,με δεσανε 4 νοοσηλευτες και 2 μπατσοι μου περασαν χειροπεδες και με συρανε στο φορειο κυριολεκτικα απο τα χερια και το υπολοιπο μου κορμι κατω. Για οσους νομιζετε πως δεν ηθελα τοτε να πεθανω αν η κολλητη μου δεν ηταν τοσο εξυπνη για να καταλαβει οτι κατι ειχα κανει οταν της μιλαγα ,καθως επινα ουισκι που πινω μονο οταν με τιμωρω ,τωρα δε θα σας τα εγραφα ολα αυτα.
Βγηκα εννοειται υστερα απο υστεριες και υπογραφες.Εδινα και καταθεση στην διωξη οτι ειμαι καλα που και που ,διοτι λεει ειχαν βρει οσο ειμαι στο νοσοκομειο καποιο γραμμα κωδικοποιημενης αυτοκτονιας ,βεβαια οταν πηραν την μανα μου να της ανακοινωσουν πως διατρεχω κινδυνο εγω ημουν ηδη διασωληνωμενη και εκεινη τους απαντησε με την μεγαλυτερη ωμοτητα που εχω αντικρισει την μητερα μου να μιλαει "αν περιμενα απο εσας η κορη μου θα ηταν νεκρη". Και καπου εδω ξεκιναει η αυτοκαταστροφη. Φευγω απο το σπιτι μου υστερα απο εντονο τσακωμο,Σηκωνομαι και φευγω με μια βαλιτσα και ενα εισιτηριο και αλλαζω πολη.
Παρακμιακο ξενοδοχειο διαμονη,ευρεση εργασιας σε ενα αθλιο μπαρ στο οποιο δηλωνω ψευτικη ηλικια και οτι ξερω απο μπαρ.Μια κοπελα τοτε με βοηθαει .Βρισκω και σπιτι.Περναω μερες να σκεφτομαι να παρω να φαω η να παρω τσιγαρα.Το περιβαλλον της δουλειας εμοιαζε με το σπιτι μου βιαιο και μεσα στις φωνες δεν αντεξα πολυ απο οτι καταλαβαινετε αφου με εσωσε εκεινη η κοπελα απο πνιγμο που αποπειραθηκε ο τοτε εργοδοτης μου. Ειχα γινει αλκοολικη με την βουλα. Αλλαζα τοπους και δουλειες οπως αλλαζα τα ρουχα μου.
Καποια στιγμη λοιπον αποφασιζω να φτιαξω την σχεση μου με τους γονεις μου. Περασα πολυ καιρο μονη μου και ειδα και εζησα καποια σκηνικα που σιγουρα δεν ειμαι ακομα ετοιμη να γραψω για αυτα ,οχι ακομα αλλα στα ενδιαμεσα ολων αυτων ειδα ,πως το μισος και η κακια μου μολυνε την ψυχη και οτι η συγχωρεση ειναι σαν εκεινη την δροσιστικη βουτια ,ενω το σωμα σου καιγεται.Αλλωστε ειπαμε κανεις δε γεννιεται γονιος και σιγουρα καποιοι γονεις δε μαθαινουν απο τα λαθη τους,λλα εγω ειμαι ιδιαιτερα τυχερη και νιωθω αλλο τοσο ευγνωμων που οι δικοι μου οι γονεις ειναι ανθρωποι και ειδαν τα λαθη τους και συγχωρεσαν και τα δικα μου.
Βεβαια η θλιψη με κυνηγουσε συνεχως και γω δε μπορουσα να καταλαβω τον λογο και ετσι αρχισα να νιωθω πως τρελενομαι.Μια μερα λοιπον βρισκομαι μονη μου στο σπιτι να φωναζω στον εαυτο μου οχι δε θελω να πεθανω,Και οι φωνες στο κεφαλι να μου λενε πως θελω,πως δεν αξιζω τιποτα και πως ειμαι ενα λαθος και ενα βαρος.Παλια μου τεχνη κοσκινο αυτα παθαινεις αν δεν αποβαλλεις τους δαιμονες απο την πρωτη φορα και απλα αρνεισαι. Νοσοκομειο ,πλυση,αιμοκαθαρση.
Υπογραφες.Αποφασιζω λοιπον να παω σε ψυχιατρο .Τον παρατησα φυσικα διοτι δεν ενιωθα πως με καταλαβαινει και τα χαπια που με κουμπωνε με αφηναν σε κωμμα στο κρεβατι μου ,ζητημα να ανοιγα τα ματια μου για 3 ωρες και το μονο που εβλεπα ηταν θολουρα.
Περνανε καποιοι μηνες το χω ριξει στη δουλεια,κανω δυο δουλειες και μεσα μου κενο.Στο σπιτι ολα καλα παιρνω ολη την αγαπη που μπορει καποιος να αντεξει.Αρχιζουν ομως ξανα οι σκεψεις και οι φωνες ετσι λοιπον κανω μια συζητηση με τους γονεις μου και τους ανακοινωνω οτι πρεπει να νοσηλευτω αλλιως η επομενη επιλογη μου ηταν να παω για σεζον Ικαρια .Θα σας πω πως το να επιλεξω την Ικαρια για ψυχοθεραπεια ηταν η καλυτερεη επιλογη που εχω κανει σε ολη μου την ζωη επισης το γεγονος οτι συνεχισα να κανω ταξιδια μονη μου και εκει να βρισκω τον εαυτο μου .
Γυρισα αλλος ανθρωπος .Συνεβησαν ομως πραγματα σαν εκεινο με το καθαρμα που για να ανεβασει τον αντρικο του εγωισμο αποφασισε να με εκθεσει σε καποιο σαιτ πορνογραφειας.Εκει η εισαγγελεαςμε εκλεισε με το ζορι στην κλινικη.Εκει λοιπον στα 22 μου μαθαμε εν τελη μετα την αποφαση 7 ψυχιατρων -ψυχοθεραπευτων οτι ειμαι οριακη.
Μπορει να ηταν απο τις χειροτερες μου εμπειριες σε αυτη την ζωη μεχρι τωρα αλλα αρχισαν παρα πολλα πραγματα να βγαζουν νοημα.
Ας μπω επιτελους στο ζουμι αφου σας κουρασα σιγουρα με τις σαλτσες και αν ειστε ακομα εδω και διαβαζετε σας ευχαριστω πολυ και ελπιζω να βοηθωσω εστω και εναν απο εσας.
Το να εισαι οριακος λοιπον μπερδευει συχνα τους ψυχιατρους με το να εισαι διπολικος εχουν πολυ παρομοια χαρακτηριστικα αλλα διαφοροποιουνται στον χρονο εναλλαγης κυριως απο οτι εχω βεβαια καταλαβει απο αυτα που μου εχει πει ο ψυχοθεραπευτης μου καποτε.
Πως βιωνω λοιπον εγω την ζωη μου ως οριακη.Αρχικα θυμαστε ποσο εντονα αισθανοσασταν παιδια ,ολα στην υπερβολη ;Ε καπως ετσι νιωθω εγω ακομη,ολα ειναι η μαυρο η λευκο δεν υπαρχει περιπου και σιχαινομαι το γκρι.Τα παιρνω ολα προσωπικα και καποτε τα νευρα μου και το αισθημα να πονεσω οποιον με πονεσε ηταν πιο δυνατο απο μενα πραγμα που πλεον το πολεμαω αλλωστε ειπαμε η κακια σου μαυριζει την ψυχη.Η διαθεση μου μπορει να χαλασει και να φτιαξει απο το πιο ασημαντο πραγμα.Η ευαισθησια μου ειναι υπερβολικη και υπαρχουν στιγμες που νιωθω πως ειμαι απο πορσελανη.
Εχω τρομερο προβλημα με τις φωνες και τα νευρα σε σημειο να βαζω τα κλαμματα.
Ριχνω πολυ συχνα το φταιξιμο σε μενα και εχω ενα μονιμο αγχος οτι κατι θα κανω λαθος ακομα κι αν ολα πανε τελεια.
Η αναγκη μου για φροντιδα και αγαπη μπορει να γινουν τοσο φορτικες που για να μη νιωθω οτι καταπιεζω τους γυρω μου να φτανω στο ακρο της αποκοπης και υστερα να νιωθω εγκαταλειψη και οτι δε με αγαπαει κανεις και οτι ολοι ειναι εναντιον μου.
Βεβαια δε παυω μερα να δουλευω με τον εαυτο μου και να μου υπενθυμιζω οτι δεν ειμαι η ψυχικη μου ασθενεια και οτι μπορω να καταφερω και γω οτιδηποτε θελω εκει εξω απλα τυγχανει εγω να χρειαζομαι λιγη δουλεια και βοηθεια παραπανω.Εκει λοιπον που θελω να καταληξω ειναι οτι δεν ειστε σε καμια τον περιπτωσεων η ψυχικη σας ασθενεια η οτιδηποτε αλλο μπορει να κουβαλατε μεσα σας ειστε κααι αυτο και εχετε κθε δικαιωμα στη ζωη και ειστε δυνατοι και αν τα καταφεραα εγω να ξαναγεννηθω απο τις σταχτες μου τοσες φορες μπορειτε ολοι .Κι αν θελετε κατι απο μενα να κρατησετε ειναι οτι δεν ειναι κακο να μιλατε,δεν ειναι ντροπη η καταθλιψη,το αγχος,η οριακη διαταραχη κι σιγουρα αυτες οι φωνες και οι σκεψεις δεν εχουν δικιο και η βοηθεια δεν ειναι ντροπη και σας υποσχομαι πως τιποτα απο ολα αυτα δε σας καθοριζει αν εσεις οι ιδιοι δε το θελετε .
Ελπιζω να βοηθησα εστω και μισο ανθρωπο με αυτο το κειμενο κι αν ναι μου φτανει να αγνοησω χιλιους αναγκεφαλους που θα πουν οτι το εκανα για αυτοπροβολη .
ΥΓ.αν νιωθεις οποιοσδηποτε αναγκη να μιλησεις οποιαδηποτε στιγμη για αυτο ,θα ηταν μεγαλη μου χαρα να σε ακουσω,
-Γεραλντίνα
