Ολα ή Τίποτα (πρόχειρογραφιες Σαββατοβραδου)

Εγω που ειμαι εγωιστρια και παιδι
Εγω που είμαι όλα εκείνα τα στραβα
Και το γνωρίζω πλήρως
Δεν εμαθα ποτέ να περιμένω οσο θα πρεπε
Και τι πάει να πει πρέπει
Εγω ξερω απο θέλω και πληγες
Και οχι ανοιχτές αλλα εκείνες που αφησαν σημάδι
Τίποτα δε μένει ανοιχτό
Οτι αρχίζω το τελειώνω
Και αν δε το τελειώσω το κρατάω δικό μου
Κτητική, άπληστη και δραματική
Ρομαντική, βαριά και καταθλιπτικια
Αλλα οχι απο αυτες που νομίζει ο κόσμος
Απο ότι φαίνομαι δεν ειμαι τίποτα
Ριξε τα ζαρια και πόνταρε
Θα θελα πολύ να ξέρω να κρυβομαι
Μα με προδίδουν τα ματια

Με καρδια μικρού παιδιού
Γινομαι λιωμα κάτι βραδιά που με τρώει το σαρακι
Εγω οταν θέλω
Θελω τωρα
Θελω πολυ
Θέλω συνέχεια
Θελω κοντα μου
Και ξέρω πως τρομαζει αυτό
Ξερω πως εγω ευθύνομαι για αυτή μου την μοναξια
Ποιος άλλωστε θα καταφέρει να ερωτευτει τετοια υπερβολή;
Ηρεμησε μου λενε
Και γω νιώθω πως θελω να τους σκοτώσω
Τι κι αν σου μιλαω παλι δίχως σταλα λογικής
Τι περιμενες απο μια θεατρίνα;
Η τέχνη δεν έχει όρια
Η τα δίνεις ολα
Η αποχωρείς
Έτσι κι εγω να ζυγιζω δε ξερω
Ουτε που μου καίγεται καρφιτσα
Μονη εμαθα
Μονη ξέρω
Φόβο κανέναν δεν εχω
Παρα μόνο το να ζήσω το μέτριο
Καλυτερα νεκρή
Παρα συμβιβασμενη
Ορκισμένη ρομαντική
Μεχρι την τελευταία μου πνοή
Εκείνη που θα λεει
Πως αξιζε να πεθάνω ελπίζοντας σε εναν ερωτα
Αλλα αξιζε παραπάνω να ζω για αυτόν

Πως το λέγαν οι παλιοί να δεις
"Ή όλα ή τίποτα".

-Γεραλντίνα