Wednesday, December 19, 2018

Καλες Γιορτες .

Δε μου άρεσαν ποτέ οι γιορτες ποσο μαλλον τα Χριστούγεννα.Η υποκρισια πως ολοι αγαπιουνται στις γιορτες μου ταραζει το στομαχι και το γεμιζει αναγουλες.Αποστασιοποιουμαι απο καθε μαζωξη με το σοι το οποιο με σιχαινεται γιατι ειμαι αντιδραστικη και δε παω με τα πρεπει τους αλλα στις γιορτες ολοι θελουν να ερθω να φαμε μαζι,να με φιλησουν και να με αγκαλιασουν ψευτικα ενω εμενα μου γυρνανε τα ματια και φτανουν εγκεφαλο.
Εξω ειναι ολα στολισμενα,ολοι χερι χερι και χαμογελουν λες και δε τους διελυσε η ζωη αλλον εναν χρονο .Παντου δηθεν αγαπη που φοριεται μονο συγκεκριμενες ημερομηνιες,βλεπεις πλεον η αγαπη και η καλοσυνη ειναι σαν event,και μαλιστα πολυ in ρε παιδακι μου.Σας παρατηρω ποσο χαρουμενοι και καλοι ανθρωποι ειστε ολοι ενω μια βδομαδα πριν βριζατε τον μεταναστη ,ποση ευτυχια σας περικλυει να βρειτε που θα κανετε ρεβεγιον,τι θα φορεσετε για να εντυπωσιασετε την θεια Νιτσα και να τρελαθει ο Βαγγελης ή η Μαρικα που τοσο καιγεστε.
Αν δεν εχετε τσιμπησει ηδη γκομενακι πριν ενα μηνα για τις γιορτες ,βρειτε το γρηγορα μη τυχον δεν εχετε που να στειλετε το ψεμα της τεραστιας αγαπης σας.Ξοδεψτε οτι εχετε και δεν εχετε για να φωτισετε το σπιτι που χρωστατε νοικια και παρτε καινουργιο κινητο κι ας μη του βαλετε ποτε καρτα.Δωρο στο παιδι κουταβι γρηγορα για να το βαλουμε του χρονου σε καταφυγιο ,σιγα μωρε δε θα παθει τιποτα.Παμε να δουμε την γιαγια και τον παππου τωρα που ειναι γιορτες μπας και τους προλαβουμε.Τι να μαγειρεψουμε να παθει σοκ η Σουλα η γειτονισσα και να μας ζητησει την συνταγη;
Εγω σε καποιο γωνικακο μαγαζακι στο κεντρο πινοντας αλλο ενα μπουκαλι απο κεινο το γλυκο το κρασι σας παρατηρω και σκεφτομαι . Ποσο ομορφος θα ηταν ο κοσμος αν ημασταν ετσι καλοσυνατοι και μη μιζεροι (δε θα πω χαρουμενοι ανθρωποι ειμαστε και εχουμε και ζορια) καθε μερα; Αν δε μας ενοιαζε το τι θα βαλουμε για να εντυπωσιασουμε αλλα για να νιωσουμε εμεις καλα με τους εαυτους μας;Αν ο καθενας κοιταζε την γαμημενη καμπουρα του και βοηθουσε τον διπλα ; Αν αγαπουσαμε και ερωτευομασταν επειδη το ποθησε η ψυχη μας οχι γιατι δεν αντεχουμε την μοναξια τις γιορτες; Γιατι να μη βλεπουμε τους παππουδες μας αν μπορουμε πιο συχνα κι οχι μονο 3 φορες τον χρονο μη ξεχναμε πως δεν ειναι δεδομενη η ζωη.Γιατι ακομα ανταγωνιζομαστε μεχρι και σε αυτα τον διπλανο μας αντι να συνυπαρχουμε αρμονικα και να υπαρχει μια εξελιξη η οποια κανει πιο υποφερτη μια κοινωνια βουτηγμενη στα σκατα;Γιατι δε δειχνουμε στη ζωή καθε μέρα οτι δε μας διέλυσε;
Ε λοιπον οσο μερικοι θα πιστευετε οτι ζειτε σε αυτη την δηθεν αγαπη και ευτυχια των γιορτων σημειωμενες στο ημερολογιο μη τυχον ξεχασουμε ποτε να προσπαθησουμε να γινουμε λιγο πιο ανθρωποι για το θεαθηναι,εγω εχω αλλο τοσο δικαιωμα να πιστευω στον Αι Βασιλη.
Καλες γιορτες .
Η παρασταση εχει ξεκινησει.
-Γεραλντινα

Wednesday, December 12, 2018

Στην υγεια σου.

Ο κόσμος αρέσκεται να ακούει αυτα που θέλει το εγώ τους με μια δοση αφελειας μα και ναρκισισμου.Μεγαλομενοι ή οχι στα σαλονια οταν δε κινεισαι με τα νηματα του στη κουβεντα θα υπαρξει επιθετικοτητα,δειλια και παραιτηση.Το να κρατας αμυνες κι ας εισαι προθυμος να τις κανεις περα δυσκολευει και ετσι προτιμουν την φυγη γιατι κοιτα να δεις πως το λενε "δε θα πολεμησω εγω αμυνες που χτισαν αλλοι",βεβαια αυτο εχει ακουστει και σε μορφη "εισαι μη διαχειρισιμη".
Το ποιος ειναι πιο δειλος ειναι βεβαια θεμα οπτικης γωνιας.Εκεινος με τις αμυνες ή εκεινος που υποτειθεται πως του κινησες το ενδιαφερον αλλα ζοριζεται και φευγει πριν το τσουγκρισμα των κρασοποτηρων;Εχω μια συνηθεια να τριγυρνω σε μικρα μπαρ που μοιαζουν με αγκαλιες ,να πινω μονη καθως γραφω και παρατηρω.Ισως να σε ερωτευομουν καθως επινες στη γωνια του μπαρ εκεινου τζιν με παγο ,οντας μυστηρια και γοητευτικη φιγουρα επιβλητικου αρσενικου που σιγουρα δε μοιαζει με ιπποτη που τοσο βαριεμαι.
Στη καλυτερη των σεναριων υστερα απο καποιο βλεμμα με πλησιαζεις και συστηνεσαι με εκεινη την φωνη την βραγχιανεσμενη που βρισκω εξαιρετικα ερεθιστικη ,ανταποκρινομαι και το βραδυ μοιαζει σαν εκεινες τις ρομαντικες ταινιες του γαλλικου κινηματογραφου που τοσο αγαπω.Για να βρει ταιρι ενας τρελος πουλαει τον εαυτο του αλλα εσυ εισαι πολυ εγωιστης και γω δεν ειμαι σιγουρα εκεινη που θα ντυσει τον ναρκισισμο σου με επιβεβαιωση ριχνοτας καθε αμυνα επειδη το μυαλο σου και η παρουσια σου ειναι το ιδιο ερωτευσιμες,αλλωστε ειμαι τρελη οχι ηλιθια.
Στη πραγματικη εξελιξη των πραγματων παιρνεις το θαρρος και συστηνεσαι ,η συζητηση εχει μια ακρως ερωτευσιμη ροη μεχρι το σημειο που δε σου ψελιζω αυτα που επιθυμεις να ακουσεις,οχι επειδη θελω να σε αποθησω αλλα επειδη θαρρω πως μπορεις να με βγαλεις λαθος και με εξιταρει ιδιαιτερα το να εχω αδικο ποσο μαλλον να το παραδεχομαι διοτι με αφοπλισε καποιος με επιχειρηματα μα θιχτηκε η μοναδικοτητα σου διοτι δεν την εκτιμησα οπως ειπες και αποχωρησες ισως λιγο εκνευρισμενος .
Εγω απλα σου χαμογελασα διοτι μοναδικοι ειμαστε ολοι και δε θα επρεπε να ειναι κατι που παιρνεις τοσο πανω σου ,το τι μας κανει ξεχωριστους ειναι αυτο που κρατα το ενδιαφερον κι σενα εσβησε αυτο την στιγμη που δειλιασες στην πρωτη αμυνα που σου αντισταθηκε ,εκει που ο ναρκισισμο σου σαστησε διοτι δε συνηθιζουν να σε απομυθοποιουν ,μα λογος να σου χαρισω το φως μου δεν υπαρχει μειτε σου αξιζει αν το σκοτος τοσο τρεμεις.
Δεν εχει ο ερωτας οδηγιες χρησης ,ουτε φωτακι νυκτος.
Στην υγεια σου.
-Γεραλντίνα

Monday, December 10, 2018

Μη το κάνεις θέμα.

Απο μικρή είχα μια κλίση στο θέατρο και το γράψιμο,σα ήρθαν πιασμένα χερι χερι μου ψιθυρισαν "μη φοβασαι".Τότε ,κάπου 7-8 χρονών δεν καταλαβα,μα πλεον ξέρω.
Αδυνατω να κοιμηθω βραδια τωρα αν δε ξημερωσει.Οι κρισεις πανικου μου ειναι καθημερινες και αυξανονται.Μη τους κανεις το χατιρι μου επαναλαμβανει η μητερα μου καθως ξυπνησε απο το κλαμα μου και την προσπαθεια μου να αναπνευσω. Ποιο χατιρι σκεφτομαι; Δε χρειαζεται να κανω κατι εγω .Δε μπορω αλλωστε αν κανω αυτο που το κεφαλι μου τρυπα και γυροφερνει καθε βραδυ θα βρεθω ξανα σε κεινο το δωματιο και σιχαινομαι το λευκο της τρελας μα καθε φορα που κλεινω τα ματια μου δεν υπαρχει μαυρο αλλα εκεινο το λευκο,ξερεις που ιριδιζει καμια φορα.
Θα ξεχαστει μου λεει καθως με αγκαλιαζει.Ο κοσμος εχει δικα του προβληματα.Προσπαθω να της εξηγησω πως δυστυχως ο κοσμος για να ξεχασει τα δικα του δεινα ασχολειται με των αλλων ετσι ισιως νιωσει καλυτερα ,δεν ειναι και λιγοι εκεινοι που νιωθουν ομορφοτερα με απλα πραγματα οπως το "ελα μωρε με την πουτανα".Ενας κοσμος γεματος στα σκατα θελει να νιωσει πιο αξιοπρεπης απο τα σκατα του διπλα κοσμου οποτε αγνοει τα δικα του και δειχνει με το γαμημενο δαχτυλο τον διπλα.
Θα πουνε πως το κανω θεμα.Η αληθεια ειναι πως καθε μερα ακουω συγχαριτηρια για την δυναμη μου και την ψυχραιμια που με κυριευει και δειχνω,και το ποσο χαιρονται που δε με εχει παρει απο κατω.Καθε φορα σκεφτομαι εκεινη την αγκαλια που μου εκανε το θεατρο μετα απο τετοιους επαινους.Το να μη κανεις το χατιρι στον κοσμο θελει μαεστρια και να παιζεις τον ρολο σου με ολη σου την ψυχη,στη δικη μου περιπτωση με οτι ψυχη μου εχει απομεινει.
Ισως το κανω θεμα ναι στα ματια του καθε μικροαστου ειμαι εκεινη που δε προσεχε ,εκεινη που τα θελε και τα παθε,ελα μωρε το πουτανακι να το πω στη γλωσσα σας.Μα εξηγηστε μου με τα χερια δεμενα και τα ινια στον νομο,ξεροντας τον θυτη κι που βαζει το τομαρι του εκει εξω διχως να νιωθει ιχνος ντροπης η πονου πως να μη το κανω θεμα; Καθε μερα κρατω το κεφαλι μου δυνατα με τα χερια μου ,φοβουμενη μη φυγει τυχον το μυαλο μου απο μεσα.Σφιγγω τις γροθιες μου να κρυψω το τρεμουλο.Σταυρωνω τα πόδια μου και κανω το ενα τσιγαρο πανω στο αλλο για να μου δωσω την ψευδαισθηση πως ειμαι ηρεμη και δε οδευω προς την τρελα.
Το κανω θεμα γιατι φοβαμαι πλεον μεχρι και τον περαστικο στο δρομο.Φοβαμαι να βγω απο το σπιτι μου μα με αναγκαζω μη τυχον και με φαει.Πινω για να πνιξω την οργη και εκεινη βγαινει προς τα εξω κι οχι σε κεινους που πρεπει τις περισσοτερες φορες. Εχω ξεχασει πως ηταν να γελας με την ψυχη σου και η αληθεια ειναι πως φοβαμαι να ξυπνησω μη τυχον μαθω κατι που δεν αντεξω.Το κανω θεμα γαμω την σκατοψυχια που κυριευει καθε καργιολη εκει εξω που εκανε αναλογα,γιατι δινω μαχη καθε μερα να κρατηθω ζωντανη κι οχι για να μη σας κανω το χατιρι αλλα για την γαμημενη την παρτη μου αλλα και για καθε θυμα της βρωμιας που κουβαλατε για ψυχη.
Τοτε δεν ηξερα γιατι με πηρε αγκαλια το γραψιμο ,τωρα ξερω.Ηταν,ειναι και θα ειναι το χερι εκεινο που με σηκωνει και το θεατρο ασπιδα να με προστατευει.Ετσι εγω κανοντας θεμα και βγαζοντας στη φορα τα δικα μου λερωμενα απο τη μασκαρα σεντονια θα σηκωνω οσους μπορω ,καθε γαμημενη φορα που καποιος απο εσας τους παταει.Θα γραφω για οποιον δεν εχει φωνη ,για οποιον φοβηθηκε,για οποιον τρελαθηκε ακομα και για κεινον που σκοτωσατε.Κι οχι δεν ειμαι ηρωας ειμαι εκεινη η πουτανα που δε το βουλωσε κι ουτε θα το βουλωσει ποτε ,η αυλαια δε θα κλεισει μεχρι να πληρωσετε και τον τελευταιο θεατη .
-Γεραλντίνα

Friday, December 7, 2018

Τα καθίκια / 6.12.2018

Κατεβαίνοντας την Αμαλίας προς Πανεπιστημιου ακουω μια 30αρα καλοντυμενη με τα αρωματα της και τα τακουνακια της να ουρλιαζει για τα καθικια τους αραχικους που εξαιτιας ? τους κλεινει ο δρομος,πως βγαζουν λεει τα ψυχολογικα τους και τον χουλιγκανισμο τους σε μαγαζακια? και οτι τα πληρωνει ολα ο "απλος" κοσμακης. Την προσπερναω επιδεικτικα σαν καθικι και εγω και γελαω.Γυρω στις 12 εξάρχεια δερβενιων γωνια υπαρχει ανοιχτη πολυκατοικια,υστερα απο συγκρουση τρεχουμε να μπουμε μεσα ,παω να κρατησω την πορτα και ερχομαι αντιμετωπη με την εννοια του μαλακα σεξιστη μικροαστου,ο διαολογος εξης:
-Τι κανετε εκει,μη κλεινετε!
-Τι ειναι η πολυκατοικια οχυρο;
-Θα μας σκοτωσουν.
-Μπες μεσα τοτε.
-Οχι χωρις τους υπολοιπους αφηστε μου την πορτα.
Και μας εκλεισε την πορτα με οσο μισος διχως λογο ειχε μεσα του.
Στουρναρη 3.00 υστερα απο συγκρουση και ρηξη απειρων χημικων κατευθεινομαστε προς τις πολυκατοικιες που υπηρχαν ανοιχτες μαζι με μας τα ΜΑΤ απο πισω να τραβουν μια κοπελα την τραβαει συντροφος και μας πετανε χημικα μεσα ενω παλευουμε να διαφυγουμε για τις ταρατσες να αναπνευσουμε δυο λεπτα αργοτερα μας πετουν χημικα πανω στην ταρατσα αλλα ξερεις τα καθικια ειμαστε εμεις,οχι αυτοι.
Εμεις σκοτωσαμε εν ψυχρω 15χρονο.Εμεις σου καταπαταμε καθε μερα το δικαιωμα σε μια καλυτερη ζωη,εμεις σε εχουμε πιονι να εκτελεις δικα μας συμφεροντα,εμεις φταιμε για οσα πληρωνεις η μηπως οχι; Απο τον καναπε μου ισως τα εβλεπα και γω ετσι με τοσο καλοστημενη προπαγανδα απο το χαζοκουτι να σου τριπαρρει τον εγκεφαλο καθε μερα ειναι αναμενομενο .Μα βολευεσαι στο να μαστε εμεις οι κακοι και οχι εκεινοι,βολευεσαι στο να κατηγορεις εμας και οχι αυτους γιατι ο φοβος του να φυγεις απο το βολεμα και να αμφισβητησεις σε πρωτο επιπεδο την εξουσια ειναι μεγαλος και εσυ τοσο μικροαστος που προκαλει αηδεια σε ολους εμας που δε δεχθηκαμε να καταπιουμε την καραμελα-παυσιπονο χαδι-μαχαιρια-σφαιρα της εξουσιας και προτιμησαμε να φαμε χημικα μηπως γλιτωσουμε εκεινο το καποτε θα ερθουν για σενα και καθε εσενα. Τετοια εξουσια να την παρετε σπιτι σας αν σας κανει κεφι εμεις ουτε σπιτι μας ουτε στους δρομους μας ουτε πουθενα.Ανοιξε τα ματια σου και δες ποια ειναι τα καθικια και ποιος σου πινει το αιμα καθε μερα και μην αγχωνεσαι για τα σπασμενα οι προσαγωγες και οι συλληψεις ειναι αρκετες για να καλυψουν τις ζημιες. Αλλαξε κανα καναλι τωρα να γεμισεις το αδικο σου με δικιο μαζι με ολα τα πραγματικα καθικια γιατι εν τελη εισαι κι εσυ ενα απο αυτα κι οχι εμεις.

-Γεραλντινα

Αλλού το πήγαινα

  Θα καθαρίσει το κεφάλι μου Σιγά σιγά Συγνώμη ήμουνα σκληρή Μαζί σου Μαζί μου Μαζί μας Και συ δε πηγές πίσω Πάλι τα ίδια κάνω Δεν έχει σημα...