Γατα ειμαι,παρατα με.

Απο μικρή ειχα μια ταση να ριχνω τις ευθυνες πανω μου.Ηταν πιο ευκολο βλεπεις.Ο κοσμος τριγυρω εχει μια δυσανεξεια στο να παραδεχεται οποτε προτιμησα να καταπινω την απογοητευση μου και για την αποφυγη του σουσουρου να βγω εκεινη η μαυρη γατα.

Η απογοητευση ερχεται απο τις προσδοκιες που εχεις απο τους υπολοιπους.Μεγαλωνοντας εμαθα να μην περιμενω τιποτα απο κανεναν ,καθε μερα δε σας κρυβω μου θυμιζει η ζωη πως δε μπορω να θυμωνω με τους αλλους επειδη δεν συμπεριφερθηκανε οπως θα επραττα εγω.

Παιρνω τις ευθυνες μου και τις ευθυνες των υπολοιπων πανω μου για να νιωθουν πιο αναλαφροι.Αλλωστε εγω παντα ημουν προβληματικη.Η κοπελα εκεινη με τα πολλα νευρα κι ας μην εβγαζα μιλια κι ας καθομουν ηρεμα να εξηγησω πως οι φωνες δε βγαζουν καπου.Η αντιδραστικη επειδη απλα ηθελε να συζητησει την αποψη της.Ο κοσμος δε θελει να ακουει κατι περα απο το δικο του ,το να συζητας σε κανει αντιδραστικο. Η υπερβολικη επειδη εβαλε τα κλαματα διοτι της μιλησανε με ενταση η ακομα ασχημα.Αγενης γιατι δεν εμαθα να κανω υπεκφυγες σε οτι δεν ηθελα.Καταπιεστικη κι η κακια της ιστοριας εκεινη με τα ψυχολογικα ,ειπαμε προβληματικη.

Δεν ειχε νοημα να προσπαθω να πεισω απολυτως κανεναν πως τις παρατηρησεις τις ακουγα.Πως καθημερινα εγω δουλευα με το μεσα μου και τα βαζα με την αντανακλαση μου στον καθρευτη καθως της μιλαγα για εξελιξη και μελανα σημεια.Ο κοσμος δεν ξεχναγε να μου θυμιζει σε καθημερινη βαση τα λαθη μου και να μην θελει να δει κανενα απο τα καλα μου η τιποτα απο οτι εγω απεβαλλα σιγα σιγα με αξιοσημειωτη προσπαθεια.Ετσι συνεχισα και γω να τα ριχνω ολα πανω μου.

Σα μπαλα.Αφηνα να με κλωτσανε να φευγει το βαρος απο πανω τους.Να με πατανε αν ξεφουσκωσω ξερεις εκεινες τις δυσκολες μερες που κανεις δε ρωταει τι συμβαινει,ετσι γινεται και οταν μια μπαλα ξεφουσκωνει λιγοι εως κανεις δε θα ενδιαφερει να την ξαναφουσκωσει μα θα αγορασει καινουργια.Ειναι πιο ευκολο οπως και να το κανουμε..

Και εγω δυστυχως η ευτυχως ειμαι του λογου μου δυσκολη περιπτωση.Μα τα ρεστα σε κανεναν δε ζητω ουτε περιμενω να με καταλαβουν.Ισως καμια φορα να μελαγχολω ,ισως να νοσταλγω εκεινα τα παραμυθια για καποια αγαπη που μου ελεγε η μητερα μου πριν κοιμηθω.Αλλα αληθεια εγω δε σας κατηγορω ,δεν επιθυμω κανεναν να σηκωνει τα δικα μου βαρη ουτε να με λυπαται μονο καμια φορα θα μου αρεσε ενα χαδι.

Αλλωστε οι γατες ειναι δυσκολα ζωα αλλα εχεις δει γατα ποτε να την αγαπουν πραγματικα;
Δε φευγει ποτε απο εκεινα τα χαδια.
Για αυτο θα στο λεω παντα.
Γατα ειμαι,παρατα με.

*εκτος αν οντως αγαπας*

-Γεραλντίνα

Ο Χαμενος Τα Παιρνει Ολα.

Ακολουθει εγωπαθητικο παραλληρημα,στο υψιστο βαθμο
Ενα εγω ολες οι γραμμες ,ξεριζωμενα μεσα μου σεβιρισμενα στο στο μεσημεριανο σας τραπεζι.

Οξυμωρο μοιαζει. Η ανυπερβλητη αγαπη μου για το θεατρο και το ταλεντο μου να μοιαζουν μηδενικα στη καθημερινη μου παρασταση της ζωης.
Αναθεμα αν μπορεσα να προσποιηθω μιση στιγμη . Να κρυψω το προσωπο που οση προσπαθεια και να καταβαλω τα ματια μου με προδιδουν και με χρηζουν ενοχη .Τα θελω μου παντα με χτυπουσανε στα μουτρα δυνατα. Κι ετσι ποτε δε τα αγνοησα.

Εγω δεν εχω μαθει απο κρυμμενα συναισθηματα και παιχνιδια κατακτησης που βασιζονται στην δηθεν αδιαφορια.
Εγω οταν ποθω γινομαι χαλι να με γεμισουν λασπες
Εγω οταν ποναω κλαιω,οταν νευριαζω φωναζω,οταν ειμαι χαρουμενη γελαω δυνατα.
Με ανεβαζω στα υψη με μια κουβεντα
Και με παταω στο πατωμα με κεινη την σιωπη
Εγω δε ξερω απο φιλτραρισμενα λογια
Μονο απο λεξεις που συνοδευονται απο πραξεις

Αναπνεω για την αγαπη αλλα προτιμω την μοναξια μου απο την πληξη του περιπου
Πεφτω με τα μουτρα στα λαθη μου και τα λουζομαι
Σημαδευω με ειλικρινεια το ψεμα που χτισαν για ζωη
Διωχνω πετωντας πραγματα οτι τον χρονο μου χαραμιζει
Οχι δεν ειμαι πολιτισμενη
Ουτε αγενης
Μα μονο απεριγραπτα κουρασμενη
Απο το περιπου
Απο εκεινη την μονιμη μεση που σε καμια ακμη δεν οδηγει
Η ασφαλεια της παρακμης φλερταρει συνεχως με το λιγο

Μα εγω ουτε το λιγο ,ουτε το περιπου λαχταρω
Ολα στην υπερβολη
Ολα στο τραπεζι
Πασο ποτε
Το λεει και ενα κομματι που μας μαθαιναν παλια ,θυμασαι;
Ο χαμενος τα παιρνει ολα.

-Γεραλντίνα

Εμένα βρήκες;

Αν σε κατι τρεφω μεγαλη αγαπη ειναι οι στιγμες αδυναμιας.
Ισως να φταιει η αθεραπευτα ρομαντικη μου οπτικη ακομα και στο πιο μικρο ασημαντο για τον γυρω κοσμο πραγμα.
Λατρευω να τσαλακωνομαι.
Να ριχνω τα μουτρα μου .
Να στελνω μεθυσμενα μηνυματα ολο χαρα και υστερα να τα κοιτω με απορια .
Να μετανιωνω και υστερα να γελαω με αυτα που μετανιωσα και να σκεφτομαι δε γαμιεται πλακα ειχε.
Ποσο μου αρεσει να με ταλαιπωρει η ανικανοτητα μου να κρυβω το μεσα μου.

Η κλαψιαρικη μου φυση που περικλυεται απο συναισθημα και τοση ευαισθησια.
Με διασκεδαζει η εικονα του κοσμου για μενα που ειναι η ακριβως αντιθετη απο το αυτο που ειμαι
Απο οτι φαινομαι δεν ειμαι τιποτα ειδα καπου να γραφουν και χαμογελασα στραβα ακομα και με τα ματια
Εχω σιγουρα μεγαλο στομα μα δε ξεστομιζει τιποτα το οποιο δε πιστευω και δε μπορω να υποστηριξω
Γκρινιαζω στην αδικια και φωναζω
Υστερα κλαιω σα παιδι γιατι ποτε δεν νευριαζω αλλα στεναχωριεμαι
Νευρικη ,υπερβολικη και γεματη ονειρα μα κυριως στοχους
Θα τα κανω ολα αλλα οχι στον χρονο τον σωστο που λεει ο κοσμακης
Δεν εμαθα να κλεινομαι σε κλισε ,ουτε σε αριθμους κι ουτε με τρελαινει ο ηχος του ρολογιου

Αδιαφορω και χαμογελαω
Οτι ποθω το διεκδικω διχως ιχνος εγωισμου
Αν πρεπει να σε αγνοησω και να σου φερθω ασχημα για να μου δωσεις σημασια
Χαρισμα σου και τα ρεστα
Εγω δεν εμαθα στα μετρια μα στα λαθη
Και τα ελλατωματα μου τα αγαπω πιο πολυ απο τα προτερηματα μου
Γιατι οι μελανιες στα γονατα,οι γρατζουνιες στα μουτρα και οι ξηροι αγκωνες με φερανε εδω που ειμαι τωρα
Οι γατες ειναι εφταψυχες
Οι γατες ειναι φοινικες
Οι φοινικες ξαναγεννιουνται απο σταχτες
Και συ ακομα αναρωτιεσαι
Αλλα εγω ειμαι γατα και για αυτο σε ρωτω καθε φορα
Εμενα βρηκες;

-Γεραλντινα

Καλοκαιρινα ραντεβου και δικαιολογιες του ποδαριου.

Τους παρατηρω τους ανθρωπους μου αρεσει.

Τους ψαχουλευω κιολας αμα λαχει να μου κινησουν το ενδιαφερον.Βλεπεις μια εξωτερικη παρατηρηση ποτε δεν ειναι αρκετη ,αλλα επιφανειακη πραγμα που απεχθανομαι.

Ετσι τον τελευταιο καιρο που πιασανε οι ζεστες και ο ηλιος πηρε τα πανω του σιγα σιγα και να σου οι δουλοι του χρονου.

Καλοκαιρινοι εραστες και πρασινα αλογα. Το καλοκαιρι υπαρχει ενας αγραφος νομος πως απαγορευεται οποιοδηποτε συναισθημα και καλη συμπεριφορα και εννοειται δεν μιλαμε για ερωτευμενους,οι προαναφερθεντες εραστες ειναι μονο σαρκικοι και ανασφαλεις ξερετε απο εκεινους τους μη εδω,οχι εκει,σκετη πληξη.

Εγω πινω το κρασι μου και συλλογιζομαι .Δηλαδη σας σερνει ο χρονος απο την μυτη.Καμια βουληση δικη σας.Μα ειναι καλοκαιρι,ειναι παρασκευη- σαββατο ,και χιλια δυο αλλα τετοια κλισε που δηλωνουν την αξιαγαπητη αβουλη με την βουλα φυση σας.

Και παρατηρω.Αδειους ανθρωπους,γεματους ανασφαλεια να αδειαζουν ποτηρια και αλλους ανθρωπους που δεκαρα δε δινουν για τις αλυσιδες του χρονου.Να γελουν και να συζητουν διχως να βγαινει απο την ψυχη τους,ετσι ανουσια να περνα ο χρονος που τους σφιγγει τα λουρια.

Το πιο δυστυχο σε τουτοι την κατασταση ειναι οταν μπλεκουν οι μεν με τους δε,τα τομαρια του χρονου με τους αισθηματιες,Στους αισθηματιες δε καιγεται καρφακι για το αν καλοκαιριασε η χειμωνιασε μα να τους χαραμισεις τον χρονο μη τολμησεις ειδικα αν εισαι κανας δηθεν εραστης. Ειναι ελαφρυ το καλοκαιρι ελεγε καποιος σε κατι ματια και εκεινα του απαντησαν πως ελαφρυ και κουφιο ειναι το κεφαλι του .Πολυ το χαρηκα στη γωνια καθως παρατηρουσα οταν το ακουσα.

Αναθεμα τα δεσμα του χρονου και των προτυπων ζωης που εχουν σερβιριστει στο υποσυνειδητο και εχουν περασει σε οτι συνειδητο μπορει να σας εμεινε. Θλιβομαι μα και αδιαφορω, θλιβομαι με την μετριοτητα που σας κατακλυει και υστερα αδιαφορω αλλωστε ποια ειμαι εγω να σας πω πως να ζησετε,ετσι τελειωνω το κρασι μου με μια πρόποση να καειτε φετος απο το συναισθημα οσο ο ηλιος καιει .

-Γεραλντίνα