Μάης

Να αλλάζει η ζωή θέλει καμιά φορά
Κάθε που θες να το διεκδικείς
Έτσι πορευομουν από μικρή
Η παρατημένη στην γωνία ασφάλεια
Κάπως μου κρατάει μούτρα
Κάποια χατίρια χαλούν
Για να φτιάξουν αλλα

Απορειτε με την ψυχραιμία μου πολύ
Η αισιοδοξία μου δε, μοιάζει λίγο με τρέλα
Ο έρωτας είναι κινητήριος δύναμη
Είτε τον βρεις σε πρόσωπο
είτε στην ίδια την ζωή
Και γω πάντα πήγαινα όπου ερωτεύομουν

Ένα μεγάλο πρέπει με μεγάλωνε
Μαζί με αυτό μεγάλωναν και οι τάσεις φυγής
Υπάρχουν σπίτια φυλακές
Και αγκαλιες σπίτια
Οι ανασφάλειες χτίσαν τείχη
Μα τα τείχη είναι χάρτινα
Πάντα από το χέρι με έπαιρνε η ελπίδα

Όλα θέλουν την αρχή
Κι η αρχή της πράξης κάπου έγραψα πως είναι η σκέψη
Πάντα είμαστε μια απόφαση μακριά
Από μια ίσως ευτυχία
Βουτηγμένοι στην λογική όμως πελαγωνουμε
Και έτσι μεγαλώνουμε βαρετοί
Σκυθρωποί και μίζεροι

Αφήσαμε ευκαιρίες για βολεμενες ασφάλειες
Θλιμμένοι μειναμε να συζητάμε κείνα τα αν
Κάπως μεθυσμένοι να πνιγούμε τα συναισθήματα
Πέτρινες πια κάνοντας τις άμυνες
Ξεχάσαμε την ζωή
Και όταν ο έρωτας μπροστά μας
Μια μέρα κρεμάστηκε
Εσείς ούτε που απορησατε
Είχατε άλλωστε αργήσει στη δουλειά

Εκείνη την μέρα ίσως να μη χάσατε κείνη την ασφάλεια
Μα χάσατε μια ευκαιρία στην ζωή
Και γω κάπου το νόημα
Που κάπως μου φάνηκε αγκαλιά να το πήρα
Κάποια τρίτη ζεστή έναν Μάη

-Γεραλντινα

Δειλή

Τελευταία κόβω βόλτες στο κέντρο
Όπως έκανα παλιά 
Το σύμπαν παίζει και πονταρει
Κάθε που εγώ σκέφτομαι 
Παίζει με κάθε μου πιθανότητα 
Μου την πετάει στα μούτρα 
Σαν να μου λέει 
Πώς κάθε τι μοιάζει δυνατό

Η ζωή κυλά μόνη της τον τελευταίο καιρό 
Οι καταστάσεις είναι τέτοιες 
Το άγχος μου θάβεται υποσυνείδητα
Και έτσι δεν κοιμάμαι σωστά 
Θα περάσει όμως και αυτό 
Όπως περνανε χαμένοι άνθρωποι
Από μισοτελειωμένες γνωριμίες

Και τα θυμάμαι όλα καλώς η κακώς 
Ανάθεμα την επιλεκτική μνήμη 
Και ότι δε σβήνει στην πεθαμένη ελπίδα
Μεγαλώνεις και πέφτεις στην παγίδα
Μιας κάποιας αισιόδοξης θλίψης
Την οποία σκορπάς με χαμόγελα 
Τίποτα μη φανεί 


Κρατάμε αποστάσεις ασφαλειας
Δε μας είναι δύσκολο δα
Είμαστε συνηθισμένοι σε αυτές και τις μάσκες
Άλλωστε όπου μας ξεγύμνωσαν δίχως πολλά να ξέρουν 
Φύγαμε γρήγορα 
Και όπου νιώσαμε φορούσαμε αδιαφορία
Μη τυχόν ο ιός μιας ανάσας από αίσθημα 
Μας ακουμπήσει και μολυνθούμε 

Θα είμαστε πάντα άβολες τυπικές ερωτήσεις
Χαμόγελα σπασμένα και σκέψεις θαμμένες
Άνθρωποι του περίπου και του γρήγορα 
Δειλοί που χαζεύουν την ζωή που θα θέλαν  
Σε ταινίες και παραστάσεις 
Και όλα αυτά εγώ θα τα παρατηρώ 
Όπως πάντα άλλωστε 
Και θα γράφω σε κάθε ευκαιρία 
Έτσι γιατι φοβάμαι να ξεχαστω
Λες και δεν ήμουν και γω 
Ακόμα άλλη μια δειλή


-Γεραλντινα