Για Εκείνες.

Αυτο το κειμενο δεν ειναι για σενα.

Αλλα για εκείνη.

Εκλαιγε 6 μηνών γιατί ήθελε προσοχή και εσυ την χτυπησες για να σταματήσει,μαντεψε ,δε σταματησε να κλαιει.

Ηταν 6 χρονων και έπεσε απο την κούνια που έκανε με την φίλη της,πόνεσε και αρχισε να κλαίει και εσύ την χτύπησες για να σταματησει,μαντεψε δε σταματησε.

Ηταν 7 έφερε 4 στα μαθηματικα επειδη δεν καθόταν κανεις να της μαθει την προπαίδεια ,την χτύπησες και εκείνη έκλαιγε.

Ηταν 8 ήθελε να κοιμηθεί στις φίλες της και εσυ δεν την άφησες, και εκείνη έκλαιγε και εσύ την χτύπησες και εκείνη έκλαιγε.

Ήταν 9 και σου είπε πως ο φίλος του αδερφού σου της έβαλε χερι,δε την πίστεψες ,την χτύπησες και εκείνη έκλαιγε.

Ηταν 10 και σου ζήτησε να κοιμηθεί σε λίγο γιατί δεν είχε τελειώσει η ταινία ,δεν της απαντησες καν την τραβηξες μεχρι το κρεβάτι της και εκείνη έκλαιγε.

Ήταν 11 είδε την μανα της να κλαίει γιατι είχες άλλη ,σε έβρισε και εσύ την χτύπησες ,και εκείνη έκλαιγε.

Ηταν 12 και πήγε κρυφά με τις φίλες της σε ένα πάρτυ του σχολείου γιατι δε την άφηνες κι όταν σε ρωταγε γιατι ,η απαντηση ηταν έτσι. Το καταλαβες,την πηρες απο το πάρτυ και την χτύπησες,και εκείνη έκλαιγε.

Ηταν 13 και ήθελε να βάλει εκείνη την φουστα και σε παρακαλούσε μα εσύ για να σταματησει την χτύπησες,και εκείνη εκλαιγε.

Ηταν 14 και ερωτευμένη κρυβόταν μη τυχόν και την δεις ,την είδες ,την εσυρες απο τα μαλλιά σπίτι και την χτύπησες ,και εκείνη έκλαιγε.

Ηταν 15 και έφερε 18 αντι για 20 και της ειπες γιατι και σου απαντησε γιατι έτσι και εσύ την χτύπησες ,και εκείνη έκλαιγε.

Ήταν 16 και άργησε 10 λεπτά να γυρίσει σπίτι και δε της μίλησες μα την χτύπησες και εκείνη δεν έκλαιγε πλέον μα μάζεψε την βαλίτσα.

Μαζεψε την βαλιτσα και το μελανιασμενο της κορμι με μολωπες που φαινόντουσαν και άλλους που έιχα χαραχτει. Βλέπεις δεν την ειχες χτυπήσει μονο τότε υπήρχα και φορές που σου έμοιαζε με σακος ,υπήρχαν φορές που την μαστιγωνες με λόγια,φορες που περασαν στη ζωη της και την στοιχειωναν τα λόγια σου και πόναγαν σαν μαχαιριές στην πλάτη .Τραγική ειρωνεία πως θα μπορούσες με λόγια να γλιτώσεις τα χτυπήματα μα δεν ξέρω τελικά τη πόναγε περισσοτερο.Και η ευθυνοφοβία σου ακομα και τωρα με τον εγωισμο σου χερι χερι να ρίχνεις ότι τρύπα δημιούργησες σε δικές της και μόνο επιλογές. Ίσως δεν έκανε και τις καλύτερες μα με το γιατι έτσι και τα ματωμενα χείλη δεν βοήθησες και πολύ.Ίσως να επέλεγε κατι να σου μοιάζει στην αρχή για νόμιζε πως αυτό της άξιζε ,μα εκείνη δεν είναι η μανα της,κι ας μη την χτύπησες ποτέ και ας χτύπαγες μόνο εκείνη γιατι σε ρώταγε πάντα γιατι.

Πλέον ψάχνει μόνη της γιατι.Δεν αφήνει κανέναν να την ακουμπήσει ,τις λάθος επιλογες τις λούστηκε μια μια.Τα χτυπηματα σωματος και ψυχης επουλώνει μόνη της,γελάει και κλαίει απο επιλογή .Χτυπάει και σηκωνεται.Ο κοσμος μιλάει και εκείνη αγνοεί.Έκεινος την άφησε για αλλη μα δε την ένοιαξε.Το σχολείο ακόμα το τελειώνει.Θα κάνει την δουλειλα των ονείρων της.Θα αγκαλιάσει καθε πτυχή της και θα χαιδεύει τα μαλλιά της μόνη της γιατι εσυ πρώτος και καλύτερος της έμαθες πως δεν έχει κανέναν πέρα απο αυτήν να της κρατάει το χέρι στη ζωή ότι κι αν συμβει.

Για αυτο κι ίσως να σε ευχαριστεί που και που ,σαγαπάει μα δε σε χρειάζεται. Δε χρειάζεται πια κανέναν .

Μόνο εκείνη.

Μα αυτο το κείμενο δεν ειναι για εκείνην .

Αυτο το κείμενο είναι για εκείνες.

-Γεραλντίνα.

25 Νοεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών

40 λεπτά να γδυθώ.

Έχω ένα 40λεπτο μέχρι να ξεκινήσω να βρω την Στέλλα στον Λωτό,μα τι μαγαζί! Πίσω στα δικά μας λοιπόν,γυροφέρνω να γράψω κανα τετραήμερο τώρα μα αυτό που το μυαλό μου με την καρδιά μου θέλουν να αποτυπώσουν έχει ως αποτέλεσμα το ξεγύμνωμα της ψυχής μου ,η οποία παραπονιέται πως αυτός ο Νοέμβρης είναι ψυχρός και κείνη θέλει να κρυφτεί μες στις κουβέρτες μα μυαλό και καρδιά τις τραβούν.

Έκανα τράκα ενα τσιγάρο στριφτό από την μικρή μου αδερφή,φιλτράκια μέντας και ο λαιμός μου χειροκροτεί γιατί δεν πονάει και δεν άναψα πάλι κανα 100σταρι Marlboro .24 Νοεμβρη με έχουν κυριέψει οι φοβίες.Για του λόγου το αληθές παντα τις είχα μα τωρα πατάν και πόδι με μυτερή 12ποντη γόβα γραφείο ,μη σας τυχει. Βγαινω απο το πάπλωμα μου ,βαζω την καφετιέρα στο on γιατι δεν ειχε μεινει σταλα καφε και ανοίγω το ραδιόφωνο. Ο καφες ετοιμος γλυκός για σήμερα συνοδεία βιταμινών ,βλεπετε μου έπεσε η πιέση χτες προσπαθώντας να αντιμετωπίσω τον φόβο που εχω αποκτήσει με τον κόσμο κι ας το κρύβω με τόση μαεστρία βγαίνω έξω και νιώθω πως όλοι θέλουν να πάρουν κάτι κι να μου κάνουν κακό και γω για να βγαλω τα γοβακια απο αυτον τον φόβο με εξαναγκάζω να βάζω την καλύτερη μου μάσκα ,το αγαπημενο μου κόκκινο κραγιόν και να με ξεπροποδιζω απο την πορτα της οικιας μου , με την κακύτερη μου εκδοχή κάθε μερα κι ας καταλήγω κάθε βραδυ να κλαίω .

Γεμίζω το πρόγραμμα μου ασφυκτικά αφότου νιώσω οτι ξύπνησα.Νυχιες με τις σκεψεις μου και mute.Θα τις εκφρασω βεβαια μεχρι και εκει οχι όλες,σε εκεινον τον λόγιο της ψυχής που μου πρότεινε καποιος για έμπιστο και καλό.Γυμναστήριο και διατροφη κι ας δυσκολευομαι ακομα να την ακολουθησω γιατι δε πειναω καθως χορταίνω με τα 2 πακετα τσιγάρων που κανω και τους καφεδες που πίνω. Νιώθω απελπιστικά κουρασμενη να σας πω την αμαρτία μου μα αν δεν με κουρασω τοσο θα δώσω χώρο και πάτημα στην άλλη μου φοβία,το κενό.

Όταν ένας άνθρωπος που ξεχυλίζει απο συναισθήματα φτάνει σε σημείο κενού είναι για αυτόν χειρότερη κατάσταση από εκείνη της αδρανής θλίψης που ο κόσμος βλέπει ως αυτοκαταστροφή. Αποφάσισα να κόψω το αλκόολ γιατι ξυπνούσε την επόμενη φοβία μου την αγάπη μου και την ειλικρίνια μου ,τα συναισθήματα μου αφιλτράριστα σε ανθρώπους που πλέον είμαι κάτι σαν ,θα εγραφα ψυχαγωγία μα οχι διασκέδαση ειναι η σωστή λεξη που περιγράφει το "να περασουμε καλα"΄.Έτσι λοιπον καταλήγω να παλεύω να κρατηθώ κάπου στην μέση αλλα στη πραγματικοτητα κρατώ μια ασπίδα κενού εξω και σπίτι μου γυρνώ στο παρελθόν και το αγκαλιάζω και κλαίμε μαζί.Τα προχώρα μπροστα του κόσμου ειναι σαν το μην αγχωνεσαι ,όλα θα πάνε καλά ,πλεόν βεβαια δε το ακουω δειχνω καλύτερα απο ποτέ καθώς με πλευρίζει το κενό.

Και ξέρεις για αυτο, "εχω περασει αυτο το σταδιο κι ειναι το σπιτι μου άδειο ",και βγαίνω νύχτα και κοιμάμαι πρωί. Πίνοντας κανα χυμό η Redbull στο τσακιρ κέφι θα πιω ένα Tanqueray μέχρι εκεί που με παίρνει να μη σπάσει η μάσκα.Το να γυρνάς πρωί βοηθάει να μη σκέφτεσαι πριν κοιμηθείς.Κι ας με κοιτανε οι γονεις μου με ύφος μόνιμης απορίας και απογοήτευσης,κι ας γελαει ο πατερας μου με το καροτί μαλλι μου ,κι ας νευριαζει η μητέρα μου με το εμφύτευμα μου αναμεσα στα φρύδια ,αφού δε μπορώ να επιβιώσω πληρως με την ψυχή που κουβαλάω αυτούσια σε τούτη την κοινωνία ας είναι έστω το έξω μου όπως εγω αποφασίζω κι ας είμαι το πορτοκαλί γατί της κοινωνίας με κείνη την φήμη που ή αγαπας ή μιλας πίσω απο την ουρά του γιατί μισείς που εκείνο δε κρύφτηκε σαν εσενα.

Δε θα τα βαλω με την κοινωνία γιατι το σπίτι μου ηταν αρκετό να μου δείξει τις φοβίες της και το πόσο σκληρη μπορεί να γίνει αλλωστε η οικογένεια ειναι μικρογραφια της. Θα τα ρίξω όλα πάνω μου όπως κάνω πάντα μα αυτή τη φορά θα τα πάρω και όλα πάνω μου,γιατι μου αξίζει ,αργά η γρήγορα.Κενη εξω,σε εμβρυακη σταση σπιτι μου και με τις φοβιες μου γυρω μου δίχως ποτέ να έχω νιώσει κάπου ασφάλεια και σπίτι θα χτίσω με όλα εκείνα που θα πάρω ,την δικη μου ασφάλεια,το δικό μου σπίτι ,την δική μου αποδοχη,μαζί με κάθε πτυχή της ψυχης μου και της υπόσχομαι ,και μου υπόσχομαι πως θα την ξαναντύσω,και ίσως κάποια στιγμή ξαναζήσω όπως εκείνο το βράδυ,κι ετσι για το γαμώτο δε θα σας πω ποιο.

-Γεραλντίνα.

ΥΓ. Μαμα ,Μπαμπα συγνώμη που δεν είμαι το παιδί που έχω για ζωή μου τη δική σας τη ζωή/Μαμά, μπαμπά, λυπάμαι, δε σας μοιάζω.

(https://www.youtube.com/watch?v=eRtW4iDRLzo)