"Εσένα"

Το αισθημα του ανικανοποιητου δεν ειναι φταιξιμο του κοσμου ετουτου αλλα η προσωπικη ελλειψη κατανοησης των θελω του ιδιου μας του εαυτου. Για αυτο οσο το μυαλο θολο μοιαζει καλυτερα το δερμα μου να μην αγγιζεις.

Ελεγε η Κατερινα ποναει εδω,ποναει εκει και μη. Οχι δε ποναει ουτε εδω,ουτε εκει .Τις πληγες του παρελθοντος μεγα λαθος μοιαζει να χρεωνεις σε ενα ζευγαρι ματια που τωρα σε αντικρισε. Πρωτου εκθεσεις την ψυχη σου και το σωμα σου πισω στην ζωη υστερα απο καποιο πεσιμο ατσουμπαλο που εσχισες την σαρκα σου ,κατσε και γλυψε τις πληγες σου σα τη γατα.Οσο χρονο κι ας σου παρει,εσυ υπομονετικα και απαλα επουλωνε και μπαλωνε και τα σημαδια μη κρυβεις.

Τα σημαδια ειναι η μιση σου ομορφια.Με εμαθε η μητερα μου πως οτι ποθω στη ζωη μου να κρατησω οταν κατι παθει να μη το πεταω μα να βρισκω τροπο να το φτιαξω και τα σημαδια και οι ρωγμες να μη νοιαζουν γιατι θα μου θυμιζουν πως δε τα παρατησα και οτι οταν θες ολα φτιαχνουν και αυτα τα σημαδια ειναι σημαδια της πιο αγνης μορφης αγαπης.

Ειναι αδιανοητα σημαντικο να προσπαθεις αυτην την αγαπη να την προσφερεις πρωτα σε σενα.Κανενας ευτυχισμενος ανθρωπος δεν βρηκε το αλλο του μισο σε καποιον αλλον μα τον ειδε μια μερα ισως οχι τοσο ηλιολουστη στον καθρευτη.
Για να επελθει η υστατη στιγμη της εγκεφαλικης ,ψυχικης και σωματικης συνδεσης με εναν ανθρωπο αλλο προηγειται η ολοκληρωση του ειναι μας που συνοδευεται με την μεγαλυτερη αισθηση ηδονης στον κοσμο αυτον.

Κανενας ερωτας δεν ολοκληρωσε κανεναν,ουτε εσωσε κανεναν που δεν ηταν προθυμος ο ιδιος να σωσει τον εαυτο του.Δεν υπαρχει το ιδανικο των παραμυθιων και σιγουρα δεν ειμαστε τελειοι ουτε κριτες κανενος,η αποδοχη και η αγαπη στο ποιον μας μαζι με την επιθυμια για εξελιξη παιρνει χρονο,σε αλλους λιγο σε αλλους πολλοι κανεις μας ομως δεν γεννηθηκε ιδανικος .

Ετσι και εγω μεγαλωνοντας εμαθα να μη πιστευω σε ερωτες αψεγαδιαστους και ανθρωπους που μοιαζουν με πρωταγωνιστες καποιας ιστοριας απο αυτες που μου ελεγε η μαμα πριν κοιμηθω.Θαυμαζα ομως καθως παρατηρουσα ανθρωπους αγκαλια με την καλη και την κακη τους πλευρα να προσπαθουν να δεχθουν καθε σπιθαμη και των δυο πλευρων και υστερα να ψαχνουν την καλυτερη οδο προς την εξελιξη .

Εκεινοι οι ανθρωποι αν μοναχοι τους δεν ηταν,ειχαν διπλα τους συνοδοιπορους.Ανθρωπους τοσο ταιριαστους στο αταιριαστο της διαφορετικοτητας.Αυτο λοιπον για μενα εγινε η εικονα του ιδανικου σε εισαγωγικα ερωτα .Δυο ολοκληρα διπλα να περπατουν με σεβασμο στην ελευθερια των προσωπικων θελω του καθενος και δεμενοι στα θελω εκεινα τα κοινα.Ερωτας απο εκεινους που οταν καμια φορα κανεις απο τους δυο σκονταφτε ο αλλος του θυμιζε λογους για να σηκωθει πριν το χερι του απλωσει.

Ερωτες χτισμενοι στην ελευθερια και την εμπιστοσυνη.Απο εκεινους που εχουν πορτες ανοιχτες και αγκαλιες σφιχτες.Που εχουν συζητησεις που μοιαζουν ταξιδια.Ερωτες που γεμιζουν την ταβερνα με τα ρεμπετικα αγαπη την ατμοσφαιρα αλλα απο εκεινη την αγνη που λεγαμε πριν.Ερωτες διχως ντροπες και αυταπατες .Με την εννοια του ερωτευομαι την αυτουσια εκεινη που δεν επιθυμει να σου αλλαξει ουτε σπιθαμη που δεν επιθυμεις εσυ μονο ποθει την εξελιξη και το καλυτερο κοινο.Ερωτες γεματους ρομαντισμο ,που κανουν τα κλισε να μοιαζουν ζηλευτα.Ερωτες απο εκεινους που οι ταινιες ζηλευουν .Ερωτες που τις μερες που πας να ξεχασεις τον εαυτο σου σου δινουν χαστουκι και υστερα σε φιλουν.

Ουτε βεβαια ετουτοι οι ερωτες αψεγαυδιαστοι ειναι μα ειναι εκεινοι που δε πετανε μα φτιαχνουν και ειναι εκεινοι που δε ξεχνανε ποτε να θυμιζουν ο ενας στον αλλον να αγαπανε τον εαυτο τους. Αλλα αν τετοιο ερωτας ποθεις και εσυ οπως και εγω πρωτα πρεπει να ερωτευτεις εσενα.

-Γεραλντίνα

Αυτό Δεν Είναι Ποιήμα

Ομορφα ηχει το ειμαι ποιητης

Μα η ποιηση δεν οριζει κανεναν
Και εγω σιγουρα γραφω ποιηση με μεγαλη αποτυχια
Δεν εχω μετρα,ομοιοκαταληξιες
Στροφες και στιχους ποτε δε μετρησα
Προτιμουσα παντα μια ποιηση που μοιαζει με χαος

Ποτε ομως δε μου παραπονεθηκε
Παντα μου εβαζε ζεστο καφε στην κουπα
Και με κοιταζε με θαυμασμο
Καθως αμφισβητουσα αλλους ποιητες
Καμια φορα δε εκνευριζομουν
Καπου διαβασα πως η ποιηση συντηρει αδιεξοδα
Την κοιταξα και της ειπα ποσο λιγο την ξερουν

Ισως να εχουν και δικιο
Ισως ειναι θεμα οπτικης γωνιας
Και με τα δικα μου μικρα σα κουμπια ματια
Η εικονα μοιαζει κομματι διαφορετικη
Παντα την ευχαριστουσα που ηταν εδω
Οταν εγω εφτανα σε αδιεξοδα
Εκεινη για μενα ηταν παντα το κλειδι απο το κλουβι
Αδιεξοδο δεν ηταν η ποιηση μα η ψυχη μου
Κλειδωμενη σε ενα κεφαλι που εβραζε μεσα σε χαρτινη κουτα

Ξερω πως αδυνατο σου φυσικα σου μοιαζει κατι τετοιο
Μα στη ποιηση ορια δε γνωριζεις
Καμια φορα αναρωτιεμαι αν γραφω οπως αγαπω
Η αν αγαπω οπως γραφω
Υστερα αδιαφορω και της αναβω το τσιγαρο
Το να γεμιζεις συναισθηματα σε μια αναισθητη εποχη
Σου αφηνει τρεις επιλογες
Η να τρελαθεις
Η να πεθανεις
Η σε χαρτι να τα χαραξεις

Κομματακι την τρελα δεν την γλιτωσα
Και σκεφτομαι καμια φορα πως βαρετα θα ηταν οσα γραφω
Αν δεν ειχα χασει και κανα δυο βιδες ση πορεια αυτη
Που ζωη ονομαζεται και τοσο την εχουμε παρεξηγησει
Η ποιηση μου εμαθε πως ο δρομος της ελευθεριας
Ειναι στο χερι μου και στο χαρτι μου
Οταν μου δεναν τα λουρια πιο δυνατα
Εξυνα με τα ποιηματα μου σαν μανιασμενη
Και αφηνα πανω τους μικρα κομματια σαρκας
Ετσι για να εχουν να θυμουνται
Πως καμια ψυχη δεν φυλακιζεται
Οσο και αν την σαρκα της γδαρεις.

Εγω δεν ειμαι ποιητης
Ειμαι απλα ελευθερη
Αδιαφορη σε λογικη και ορια
Και παραφορα ερωτευμενη με το αοριστο της
Παραφορα ερωτευμενη
Με την ποιηση.

-Γεραλντίνα

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Της Νύχτας Τα Καμώματα

Πήγα να φυγω 
Ετρεχα να βρω φως
Και εκεινη γελαγε
Παλι εδω θα γυρισεις
Λαμπεις πολυ για τον ηλιο
Θα σε διωξει
Εγω εκει αμιληκτη
Θα γινω τυπισσα πρωινη
Απο εκεινες που ξυπνουν νωρις 
Ωρες που εγω γυρναγα
Θα πινω καφε 
Οχι σφηνακια
Θα φοραω λευκα
Οχι μαυρα
Θα μπορω να γκρινιαζω
Δε θα γελαω με ολα
Θα τρεχω να προλαβω 
Θα φοραω γυαλια για να βγω απο το σπιτι
Οχι απο το μαγαζι
Θα γινω η κορη που θελει η μανα μου
Η  κοπελα που ηθελε εκεινος
Δε θα ειμαι πια της νυχτας
Σκεφτομουν και το πιστευα πολυ 
Εκεινη ετριβε τα χερια της και γελαγε ξανα
Γιατι εκεινη ηξερε


Ξερεις ποτε βρισκεις καταφυγειο στη νυχτα
Οταν ολοι σε διωξουν εκεινη ειναι εκει
Οταν ψαχνεις τοπο να μην σε νοιαζει
Οταν  δεν θες αλλο να σκεφτεσαι 
Η μουσικη ειναι δυνατα τοσο οσο να μην ηχουν οι ψιθυροι
Η νυχτα δε σε κρινει
Σε παιρνει αγκαλια και σε προφυλασει 
Μα πριν σε εχει πεταξει πρωτα στο μηδεν και απαιτει να σηκωθεις στο δεκα
Στη νυχτα δεν εχεις ενοχες
Αλλα δεν εχεις ουτε ματια 
Οτι ειδες το ξεχνας
Δεν πρεπει να μιλας πολυ αλλα πρεπει να ακους 
Κι οτι ακουσες να το θυμασαι αλλα μη το ξεστομισεις
Σου μαθαινει πως ολα μετα τις 12 ειναι ψεμα
Και πως ποια εισαι κανεναν δεν νοιαζει


Σε σεβεται οταν σε κεινη εισαι πιστη 
Μα σε ξαμολαει σα το σκυλι αν ασεβεια δειξεις
Δε την νοιαζει το παρελθον σου 
Ουτε σε κοιτα στα στηθη μα στα ματια 
Οχι σαν εκεινους
Καθως σου φωναζει να τα κρατας ψηλα
Της νυχτας τα καμωματα ειναι σιωπηλα κι ας εχουν κραυγες
Εχουν μεθυσια στα ορθια ,σε ποδια γερα και σε μεγαλα χαμογελα
Εχουν κενο και κλαματα οταν τελειωνει
Γιαυτο γρηγορα να κοιμασαι μου ελεγε
Πριν ο ηλιος βγει και η πραγματικοτητα σου 
Χαστουκι στο ομορφο προσωπο σου χαραξει
Ναι κλαινε τα νυχτοπουλια 
Και μαλιστα πολυ 
Γιατι ψυχη απεραντη κατεχουν 
Κι ας μη θελει ο κοσμος να το δεχτει
Για αυτο τρεχουν στης νυχτας την αγκαλια
Γιατι εκεινη ξερει


Ετσι γυρισα και γω
Και στεγη πισω της ζητησα
Αφου ο κοσμος μου εκαψε οτι απο ψυχη μου εμεινε
Γυρισα το χαδι της να γυρεψω
Σα  θεραπεια στον πονο 
Μα το κενο πλεον ειναι μεγαλο 
Κι οχι οτι λειπει τιποτα
Αλλα οτι δεν εμεινε και κατι 
Δε μου παει και η πρωινη γκρινια βλεπεις
Εισαι για να γελας μου ελεγε 
Και τωρα πισω στην ανασφαλεια της αταξιας οπως λενε
Εγω νιωθω πιο ασφαλης απο ποτε διχως να πληττω
Και η ψυχη μου εδω δε πονα 
Βαζει τα ψηλα της τα παπποτσια
Τα κολλητα της τα ρουχα
Και θυμαται πως μονο εκεινη ξερει
Γιατι εμαθε απο την καλυτερη 
Και αλλο τωρα δε θα σπα 
Γιατι η αληθεια κρυβεται στο φως
Μα στην νυχτα κανεις
Γιατι στην νυχτα ολα επιτρεπονται.
Το θεμα ηταν παντα ποσο αντεχεις;

-Γεραλντίνα

Χρόνια Μας Πολλά

Εβαλα ενα χαμηλο,δυο παγους και δυο δαχτυλα απο κεινο το ποτο που σιχαινομαι
Τα νευρα μου τις τελευταιες μερες ειναι σε κακη κατασταση
Τα κειμενα μου στο τετραδιο ολα στη μεση 
Οπως και τα σχεδια μου αυτον τον καιρο
Μα δε γαμιεται ,εχουμε περασει και χειροτερα
Α ναι ,χρονια μας πολλα

Τοσες ευχες και δημοσιευματα,αφιερωματα,φωτογραφιες
Απο αντρες,γυναικες,τηλεοραση,ραδιοφωνο και αλλα τετοια
Ευχες απο αντρες που αποκαλουσαν την κοπελα τους πουτανα
Απο αντρες που χτυπουσαν την κοπελα τους
Ευχες απο γυναικες που φθονουν και βριζουν αλλες γυναικες γιατι ετσι
Δημοσιευματα απο αγωνες φεμινιστριων βαλμενα σε προφιλ απο γυναικες 
Που οπου σταθουν και οπου βρεθουν κουβαλουν μαζι τους μια τσαντα κομπλεξ και ενα φτυρια
Ευχες σε γυναικες απο εκπομπες που κανουν σχολιαζουν ποσο παχυνε εκεινη η παρουσιαστρια
Ευχες απο ραδιοφωνικο παραγωγο που δινει με το καλημερα σεξιστικα σχολια

Και γω παρατηρω πριν αποφασισω να γραψω 
Αυτη την στιγμη καποιο κοριτσακι γεννιεται
Καποιο αλλο παιδι αυτη τη στιγμη καταλαβαινει πως "νιωθει" κοριτσακι
Καποιο αλλο κοριτσακι κλαιει γιατι δε φερθηκε σα κοριτσακι
Καποια κοπελα χλευαστηκε γιατι δεν ειναι αρκετα θηλυκη
Μια αλλη πιο περα χαρακτηριστηκε προκλητικη 
Εκεινη εχασε την θεση επειδη δεν εκατσε στον μαλακα τον υπευθυνο 
Αυτην δεν την πηραν στην δουλεια γιατι στην ερωτηση αν θελει οικογενεια απαντησε "ναι"
Τις λεχωνες βλεπεις δε τις θελουν εχουν εξοδα


Οι γυναικες ειμαστε γκρινιαρες.
Ακατανοητες
Δε ξερουμε τι θελουμε
Εχουμε νευρα
Και περιοδο
Εχουμε ανασφαλειες
Και μας αρεσει το ψεμα
Το ναι ειναι οχι
Και το οχι ναι
Το δεν εχω τιποτα
Ειναι εχω κατι 
Και αλλες τετοιες πιπες που βολευει μερικους να πιστευουν

Για τις γυναικες εχουν ολοι αποψη ,και δεν μιλαω για αντρες αλλα και για κατι γυναικακια 
Για το αν βαφομαστε η οχι.Για το αν εχουμε κοντα η μακρυα μαλλια.Για το αν φοραμε τρεσσες,βλεφαριδες .Για το αν εχουμε μικρα η ψευτικα βυζια.Για το αν ειμαστε αδυνατες ή με καμπυλες.Για το αν εχουμε πειραξει κατι πανω μας.Για το πως μιλαμε,τι φοραμε,πως στεκομαστε πως ζουμε πως αναπνεουμε.
Μια γυναικα με λεφτα ειναι σιγουρα βιζιτα η εχει χορηγο.Εκεινη που πηρε τον ρολο σιγουρα εκατσε στον σκηνοθετη οπως εκεινη που πηρε την προαγωγη εκατσε στον διευθυντη.Μια μανα μονη ειναι πουτανα και σιγουρα αυτη φταιει που την αφησε ο αντρας της.Η μπαργουμαν και η σερβιτορα ειναι σιγουρα ευκολες ειδικα αν δουλευουν βραδυ.Εκεινη ειναι πουτανα κι ας εχει ιδια σεξουαλικη ζωη με την δικη σου.

Δε θυμαμαι να σας ρωτησε καμια γυναικα,και το επαναλαμβανω γυναικα,για το οτιδηποτε εχει να κανει με αυτην.Αν θελουμε θα βαφομαστε λες και παμε στο κοκκινο χαλι,απτην αλλη αν θελουμε θα κυκλοφορουμε σαν το λετσο.Θα κουρευτουμε γουλι και θα φοραμε περουκες.Θα βαζουμε βυζια κωλους,βλεφαριδες,εξτε ή και οχι .Θα μιλαμε σαν να μαστε απο το σαλονι αλλα και απο  το λιμανι.Θα δουλεουμε οπου θελουμε και οσο θελουμε .Θα καθομαστε οπου και σε οσους η και σε κανεναν .Θα ειμαστε βιζιτες,πουτανες μα κυριες του εαυτου μας.Θα βγαζουμε οσα λεφτα θελουμε και δε θα ντρεπομαστε για τιποτα.Γιατι εμεις θα ξερουμε ,και δεν ρωτησαμε μα ουτε προκειται να ρωτησουμε κανεναν γιατι δε χρωσταμε σε κανεναν σε μια τετοια κοινωνια τιποτα και καμια εξηγηση.

Χρονια πολλα λοιπον σε ολες τις γυναικες που οσα κι αν περασαν,ακουσαν,ακομα κι αν επεσαν σηκωθηκαν.Χρονια πολλα στις γυναικες που σηκωσαν και σηκωνουν αλλες γυναικες.Χρονια πολλα στις γυναικες με ονειρα και στοχους,χρονια πολλα στις γυναικες που ειναι μαμαδες μονες και μη.Χρονια πολλα στις γυναικες που τους ειπαν οτι δε θα τα καταφερουν και εκεινες τα καταφερνουν διπλά.Χρονια πολλα σε αυτες που νιωθουν γυναικες.Χρονια πολλα στις γυναικες εκεινες που λενε του δρομου μα εκεινες τιμουν την  εννοια της γυναικας περισσοτερο απο οσες/οσους τις κρινουν.Γιατι γυναικα για μενα σε κανει η ψυχη κι τιποτα αλλο δε σε οριζει.Γιατι πανω απο ολα γυναικα σε κανει το να εισαι ανθρωπος .

(*και αντρα)

Χρονια μας πολλα.

-Γεραλντινα