Ο Χαμενος Τα Παιρνει Ολα.

Ακολουθει εγωπαθητικο παραλληρημα,στο υψιστο βαθμο
Ενα εγω ολες οι γραμμες ,ξεριζωμενα μεσα μου σεβιρισμενα στο στο μεσημεριανο σας τραπεζι.

Οξυμωρο μοιαζει. Η ανυπερβλητη αγαπη μου για το θεατρο και το ταλεντο μου να μοιαζουν μηδενικα στη καθημερινη μου παρασταση της ζωης.
Αναθεμα αν μπορεσα να προσποιηθω μιση στιγμη . Να κρυψω το προσωπο που οση προσπαθεια και να καταβαλω τα ματια μου με προδιδουν και με χρηζουν ενοχη .Τα θελω μου παντα με χτυπουσανε στα μουτρα δυνατα. Κι ετσι ποτε δε τα αγνοησα.

Εγω δεν εχω μαθει απο κρυμμενα συναισθηματα και παιχνιδια κατακτησης που βασιζονται στην δηθεν αδιαφορια.
Εγω οταν ποθω γινομαι χαλι να με γεμισουν λασπες
Εγω οταν ποναω κλαιω,οταν νευριαζω φωναζω,οταν ειμαι χαρουμενη γελαω δυνατα.
Με ανεβαζω στα υψη με μια κουβεντα
Και με παταω στο πατωμα με κεινη την σιωπη
Εγω δε ξερω απο φιλτραρισμενα λογια
Μονο απο λεξεις που συνοδευονται απο πραξεις

Αναπνεω για την αγαπη αλλα προτιμω την μοναξια μου απο την πληξη του περιπου
Πεφτω με τα μουτρα στα λαθη μου και τα λουζομαι
Σημαδευω με ειλικρινεια το ψεμα που χτισαν για ζωη
Διωχνω πετωντας πραγματα οτι τον χρονο μου χαραμιζει
Οχι δεν ειμαι πολιτισμενη
Ουτε αγενης
Μα μονο απεριγραπτα κουρασμενη
Απο το περιπου
Απο εκεινη την μονιμη μεση που σε καμια ακμη δεν οδηγει
Η ασφαλεια της παρακμης φλερταρει συνεχως με το λιγο

Μα εγω ουτε το λιγο ,ουτε το περιπου λαχταρω
Ολα στην υπερβολη
Ολα στο τραπεζι
Πασο ποτε
Το λεει και ενα κομματι που μας μαθαιναν παλια ,θυμασαι;
Ο χαμενος τα παιρνει ολα.

-Γεραλντίνα