Friday, October 19, 2018

Εθισμενη στον ερωτα.

Εθισμενη στον ερωτα,ναι αυτο ακριβως ητανε.Οχι αυτο που καταλαβες.Κατσε να σου βαλω ενα ποτηρακι απο το φθηνο ουισκι που εχω και θα σου εξηγησω.Ελα μη γκρινιαζεις ας του δωσουμε εμεις αποψε την πιο ακριβη αξια που μπορει να εχει .

Λοιπον ακου να δεις.Ξυπναει το πρωι και φτιαχνει μια μεγαλη κουπα καφε απο την οποια ειναι εθισμενη .Αναβει το τσιγαρο της και ανοιγει το ραδιοφωνο στον αγαπημενο της σταθμο.Αυτος ειναι ο πρωινος της ερωτας.Χωρις ενα απο αυτα η μερα της δε θα ξεκινησει ομορφα γιατι θα της λειπει κατι που τοσο ερωτευμενη ειναι με αυτο.Κι θα το καταλαβαινες αν την εβλεπες στο με ποση τρυφεροτητα φτιαχνει τον καφε της,με ποσο παθος το τσιγαρο της αναβει και ποσο γαληνευει στη πρωτη νοτα.

Ξαπλωνει στον αγαπημενο της καναπε που τον πηρε απο καποια αγγελια μα τον διαλεξε με ολο της το ειναι.Ξερει πως αυτος ο καναπες θα αγκαλιαζει μαζι με την κουβερτα που χει στη γωνια μονο οτι για το περιεργο μυαλο της νιωθει οτι αξιζει.Ναι καλα ακουσες νιωθει οτι αξιζει το μυαλο γιατι και το μυαλο νιωθει,τα παντα της νιωθουν.Θα σηκωθει και θα διαλεξει ποια ρουχα σημερα θα φορεσει ,ποια ρουχα θα αγκαλιασουν το γυμνο κορμι της τοσο απαλα σαν το φιλι καποιου εραστη της απο αυτους που λατρεψε.

Μιας που ειπα εραστης,ας πηδηξουμε σε αυτο το κεφαλαιο.Ελα μη με κοιτας ετσι ξερεις οτι δεν συμβαδιζει ο ηρμος μου ποτε με το κλισε του συγγραφεα ουτε του αφηγητη.Και που λες οι εραστες της.Τι κεφαλαιο.Ενας και ενας.Μα ολοι ειχαν ενα κοινο.Ολοι ειχαν απο κατι που τους βασανιζε την ψυχη και το μυαλο..και κεινη ηθελε να γινει αυτο που θα τα διωξει ολα .Εθιζοταν σε αυτο σα τρελη ,εθιζοταν σα να τα η μεγαλυτερη ντοπα.Ειχε μωρε πως να στο πω συνδρομο fix it.Ηθελε να μαζεψει τα κομματια τους ενα ενα και να τους δειξει οτι ολα θα πανε καλα και οτι ολα φτιαχνουν με το χρονο ,βασικα ηθελε να πεισει τον εαυτο της μεσα απο αυτο οτι ολα φτιαχνου αποδεικνυοντας το στην ιδια μα καθως προσπαθουσε αλλο τοσο επεφτε ,επεφτε στην αγκαλια του ερωτα.

Αυτο το συναισθημα που σε εξυψωνει μα σε παταει κατω την ιδια στιγμη.Που σε χανεις και σε βρισκεις.Που νιωθεις την απουσια τοσο δυνατη,και την παρουσια απεριγραπτα μεγαλη.Δεν ηταν το οτι ερωτευοταν ευκολα,αντιθετως .Απλα ερωτευοταν τα μικρα,ολα εκεινα που οι περισσοτεροι αγνοουσαν.Ισως γιατι και η ιδια ετσι ενιωθε πως τα μικρα της αγνοουνται.Ετσι εμεινε εθισμενη σε αυτο το αισθημα ,και το βαζε παντου στον καφε της ,τα τσιγαρα της,την μουσικη, το καναπε,τα ρουχα,σε οτι μπορουσε να το ενσωματωσει το εκανε.Το ποτο της παντα δυνατο για να της θυμιζει ερωτα,τα τσιγαρα της το ιδιο.Εκεινη η καταστροφη μετατραπηκε σε πανολαιθρια γιατι ηταν πολυ μετρια για τα μετρα της.Καθε τι το επαιρνε και το κανε ακραιο γιατι αυτο ειναι ο ερωτας ακραιος και καταστροφικος για αυτο δε ταιριαζει στους μετριους.Γιατι ποιος μετριος ειπε εγω για αυτο θα καταστραφω κι ας με φτασει στο μηδεν?

Για αυτο και επελεξε να ειναι μονιμως ερωτευμενη με το ακραιο.Ερωτευμενη με τον εθισμο.Εθισμενη στον ερωτα γιατρι βρε παιδι μου εδω που τα λεμε ουτε τον καφε της δεν ηθελε μετριο.
-Γεραλντινα

1 comment:

  1. You stopped writing. Are you still alive Kalliope? The world is missing your art.

    ReplyDelete

Αλλού το πήγαινα

  Θα καθαρίσει το κεφάλι μου Σιγά σιγά Συγνώμη ήμουνα σκληρή Μαζί σου Μαζί μου Μαζί μας Και συ δε πηγές πίσω Πάλι τα ίδια κάνω Δεν έχει σημα...