Καταδικασμένα Ρομαντική

Καποια στιγμη,καποιος χειριστικος εν κατακλειδι αταιριαστος στον δικο μου κόσμο,προσπαθησε με αξιοθαυμαστη αποτυχια να με μειωσει ,λεγοντας μου πως με τον ρομαντισμο οπως τον εκλαμβανομαι εγω δε θα καταφερω ποτε να κρατησω διπλα μου αντρα.Ο αντρας θελει καυλα,συμπληρωσε και δε φανταζεστε τι νευρικο με επιασε.

Αμετρητη η πληξη μου σε ολη αυτη τη θεοποιηση της σαρκικης ηδονης .Επιτρεψτε μου,παρακαλω να εχω μια αποψη πανω σε αυτο ωντας μια περιοδο τακτικη λατρης της,οταν με παρακινουσε μια μονιμη αρνηση της ρομαντικης μου φυσης.Με θυμαμαι να τη χρησιμοποιω ως αμυνα οποτε ετρεμα ,μη τυχον με κυριευσει το συναισθημα σε μια εποχη αναισθησιας,η εννοια της ρηχοτητας,ναι η αγαπημενη μου αμφιεση.Εχω μεταμφιεστει λοιπον σε τουτο το εκτρωμα ,τουτο το λαθος ακομα και μπροστα σε υπερανθρωπα δυνατο μου ερωτα.Ξεστομισα που λετε νιωθοντας οτι χανω την υπερδυναμη της χυδαιοτητας μπροστα στο συναισθημα που με χτυπησε σαν με τηγανι στα μουτρα,διχως ντροπη μειτε ελεος ατακα τυπου "Εγω φταιω που ηθελα να σε πηδηξω".

Πόσο μικρος μοιαζει ο ανθρωπος στον φοβο του μπροστα;Ξεδιανδροπο τουλαχιστον και γελοιο το να μαχεσαι τοσο κοντρα στον εαυτο σου να πας, για να ταιριαζεις με το γυρω.Τα σκεφτομαι και γελαω, εχωντας με πλεον ρουφηξει ο εαυτος μου ο πραγματικος ,το πλιατσικο αυτο οπως ηταν λογικο πολυ δε κρατησε,καταδικασμενη να ειμαι ρομαντικα απροσαρμοστη σε τουτη την κοινωνια και εδω που τα λεμε ιδιαιτερα περηφανη που βγηκα απο το κλουβι, αυτης της εξυψωσης μιας τοσο επιφανιακης λαγνειας που καθολου δε μου ταιριαζε. Αντιθετως καθε μερα μου ετρωγε λιγο λιγο με μεγαλη λαιμαργια το ειναι.

Αν υπαρχει αυτο που λενε δημιουργος ,οταν με εφτιαχνε πεταξε οτι ροζ,χνουδωτο,αηδιαστικα γλυκο υπαρχει, ζαχαρωτα,χαζες ταινιες με χαρουμενα τελη,μυθιστορηματα αγαπης και απελπιστικα πολυ ελπιδα και αντιδραση σε οτιδηποτε μου χαλαγε το συννεφακι μεσα στο καζανι. Υστερα εδωσε σε καποιον να ανακατεψει και εκεινου του χυθηκα σιγουρα σε λαθος κοσμο ,ειμαι πεπεισμενη βλεπετε πως θα επρεπε να ζω καπου τυπου αρκουδακια αγαπης αλλα με γατες.

Και ετσι μια μερα γεννηθηκα και βρεθηκα σε τουτο τον κοσμακη απο δυο γονεις που καθολου η ιδανικη τους σχεση δε με βοηθησε να πεσω απο το συννεφακι ομαλα ,καθως κανουν ολα αυτα τα απιστευτα κλισε ρομαντικα πραγματα που εγω λατρευω κι ας λεω πως ξερναω για να μη χαλασω καμια φορα το στυλ της σκληρης . Μεγαλωνοντας λοιπον σε ενα σπιτι που εσταζε ρομαντισμο ,βγαινοντας στον κοσμακη υστερα ενιωσα εξωγηινος οταν αρχισα να μπλεκω τα μπουτια μου στον τομεα σχεσεις.

Βεβαια περα απο την εποχη που προανεφερα που προσπαθουσα να ξεπετσιασω απο πανω μου την ρομαντικη μου πλευρα,και το παιζα αμαζονα του σεξ και τοσο μα τοσο αδιαφορη πανω στους συναισθηματισμους ελεγα πως ημουν,ολη μου την μεχρι τωρα ζωη την εχω περασει ρομαντικοποιοντας μεχρι και τα σκατα που μου πεταει η ζωη στα μουτρα ωρες ωρες. αρωματιζοντας τα με κατι που θυμιζει ποπο μωρου .(ναι και αυτο ρομαντικο το βρισκω)
Οδηγος επιβιωσης σε αυτη τη ζωη δεν υπαρχει και ετσι εγω αποφασισα πως θα επιβιωσω καπως ετσι και μπορω να πω πως μου εχει ταιριαξει γαντι.

Ο ρομαντισμος που λετε σε μια περιοδο μονιμης μιζεριας ειναι σαν ασπιδα χνουδωτη που σπρωχνει πισω τα κακα.Τα βλεπεις ερχονται κατα πανω τους και συ πετας χρυσοσκονες και οχι επειδη δεν εχεις γνωση του τι συμβαινει η δε μπορεις να ανταπελξελθεις στα δεινα, μα τα φερνεις στα μετρα σου και παντα μα παντα βλεπεις την καλη πλευρα μεσα σε ολη αυτη την μιρλα που επικρατει.Κυριες και Κυριοι δεν υπαρχουν μονοκεροι μα υπαρχει ομορφια σε καθε τι που συμβαινει ,ειναι βεβαια ολα θεμα οπτικης γωνιας και κατα ποσο βαραγες μικρος το κεφαλι σου στον τοιχο το αν μπορεις να δεις την ζωη λιγο πιο υποφερτη.

Θα ημουνα ιδιαιτερα δυστυχισμενη πιστευω αν επαναπαυομουν στο να μην σεβομαι τα συναισθηματα μου, και την μη διαχειρισιμη υπερβολικη μου σε ολα φυση. και αρκουμουν σε ανθρωπους που μου διναν μονο ενα μερος της υπαρξης τους.Αρρωσταινω και με πιανουν τα μηνιγγια μου σε καθε μορφη μετριου και συμβιβαστικης καταστασης ,αυτο το περιπου ρε παιδι μου που δεν χοροπηδας πανω στον αλλον με το που το βλεπεις ,μου φαινεται ακατορθωτο.
Σκετο εγκλημα ενω μπορω σε πρωτο βαθμο να εξστασιαστω με ολη την οντοτητα ενος πλασματος ,να αδιαφορω και να επικεντρωνομαι στην σαρκα γιατι φοβαμαι τα παρελκομενα.Βεβαια δεν σε εξστασιαζουν ολοι ,και για αυτο μετα απο τα ρομαντικοποιημενα σκατα κατεληξα να ειμαι ιδιαιτερως επιλεκτικη μα ποτε λιγοτερο φρικιο του ρομαντισμου.

Θεωρω γελοιο τουλαχιστον το οτι δε μπορεις να κρατησεις εναν ανθρωπο διπλα σου μονο με τον ρομαντισμο,διοτι ο τροπος που σε κανει να λειτουργεις ο ρομαντισμος,ειναι η αιτια που θα φτασεις στην υστατη ηδονη υστερα.
Διοτι ενας ανθρωπος ωντας ρομαντικος θα σε ξεκοκαλισει εγκεφαλικα και ψυχικα,θα θελει να σου ρουφηξει καθε πτυχη και να σου γλυψει εξ ολοκληρου το ποιον ,και υστερα να στα παρουσιασει ολα αυτα σαρκικα και πρακτικα.Κι αν καποιος αντρας/γυναικα καταφερει να αντισταθει σε ολο αυτο ,τι ειχατε τι χασατε,ξερετε τωρα τιποτα λιγοτερο απο τα παντα.Αλλωστε δεν αξιζουν ολοι την μαγεια.

Να μην απολογειστε σε κανεναν και για τιποτα αν καπως ετσι μοιαζετε και ζειτε και εσεις.Και οσον αφορα αυτους τους ρεαλιστες που προσπαθουν να σας ανοιξουν δηθεν τα ματια να τους θυμιζετε πως αν γινει πολεμος εμεις θα νικησουμε διοτι εχουμε μονοκερους και νεραιδες και πολυ πολυ χρυσοσκονη.

-Γεραλντίνα