Τα καλύτερα μου κείμενα

Τα καλύτερα μου κείμενα

Τα καλύτερα μου κείμενα
τα χω γράψει αυπνη
τσακωμενη με τον Μορφέα
ημίγυμνη στον καναπέ

Τα καλύτερα μου κείμενα
τα έχω γράψει με γεμάτα τασακια
ξινοντας πληγές που λέγανε
πως ο χρόνος θα σβήσει
μα απέτυχε

Τα καλύτερα μου κείμενα
τα έχω γράψει ερωτευμένη
με το αδιέξοδο του αδυνάτου
βυθισμένη στην ουτοπία των συναισθημάτων

Τα καλύτερα μου κείμενα
Δε τα έγραψα ευτυχισμένη
Μα ούτε και καταρακωμενη απτην θλίψη
Τα έγραψα καθώς η ζωή έπαιρνε την κάτω βόλτα και εγώ έκανα χαζι
Ψύχραιμη, σχεδόν απαθής

Θα έλεγα πως είμαι συλλέκτης στιγμών
Μα με πρόλαβε ο Ρένος
Πιο πολύ μοιάζω με κλέφτη
Σαν την γιαγιά στο μπαλκόνι
Τις καυτές μέρες του καλοκαιριού
Ή τις κρυες νύχτες του χειμώνα
Πάντα με ένα τσιγάρο στα δάχτυλα ανάμεσα

Τα καλύτερα μου κείμενα
Τα έγραψα όταν πίστευα πως ξοφλησα
Και στερεψα από έμπνευση
Πόσο δύσκολο και συνάμα όμορφο
Να ζεις με τον φόβο τούτο της έμπνευσης

Ζωή που ζηλεύουν ταινίες
Έρωτες αγνοί σα παιδιά
Μα και άρρωστοι από πάθος τρεμαν
Οι κατάντιες μου μοναχικές
Ή μεθυσμένες σε βρώμικα υγρά στενά του κέντρου
Οι επιτυχίες μου λαμπρές με σημάδια
Χαραγμένα να θυμίζουν τον δρόμο

Τα καλύτερα μου κείμενα
Τα έγραψα κοινωνικά αποτυχημένη
Ακούγοντας εσκεναζυ και πίνοντας φραπε
Στις 7 το πρωί κάποιου καλοκαιριού
Πιο μόνη από ποτέ μα δε γαμιεται
Τα καλύτερα μου κείμενα δε τα έγραψα ακόμη.

-Γεραλντίνα