Αργοσβηνω μόνη

Ισως να φταίει που δεν κρατάω το μυστηριο
Βαριέμαι να το παιζω δυσκολη
Μέχρι να σε φτυσω έχω ηδη πληξει
Εγω θέλω γυμνες ψυχές
Μυαλα στο τραπέζι
Και χυμενα κορμιά
Κι υστερα αναρωτιέμαι γιατί είμαι μονη
Μάλλον για αυτό αγαπώ τόσο το αλκοολ
Με αφοπλίζει απο κάθε χαρτινη άμυνα
Και ύστερα με περιλουζει συναίσθημα
Και με πεταει στη γωνία

Δε ταιριάζει ο ρομαντισμός μου τελικά
Εγω ειμαι απο τις χαζες
Απο εκείνες που τους αρέσει να πέφτουν με τα μούτρα
Να ζουν στην υπερβολή
Και τον ματαιοδοξο κεραυνοβολο έρωτα
Η καλύτερα ας αδιαφορώ πλήρως
Εγω δεν ερωτεύομαι στη πορεία
Εγω πουλάω την ψυχή μου στο διαολο
Για ενα ρομάντζο του πεζοδρομίου
Κι δε καταλαβαίνω
Κι υστερα θλιβομαι
Αναβω ενα τσιγάρο
Δε γαμιεται
Τι είχαμε τι χασαμε

Υστερα γυρνάω στη καθημερινότητα
Στη ρουτίνα αυτή του κυνισμου
Ετσι για να βγει η ζωή
Η εποχή μας νανι φαι και πηδημα
Ε Κατερίνα;

-Γεραλντίνα