Ρηχό

Μωρέ δε κάνω του λόγου μου
Οπου ήθελα με αδειασαν
Και τωρα κενο βαστα το κορμί τούτο
Βρε σου λέω σημασια μη μου δινεις
Εγω να εδω καθε βράδυ μεθυσμενη
Είχα καιρό να ξεπέσω έτσι
Μα δεν αντέχω αυτό που κατέντησα

Εγω πίστευα στα ρομάντζα
Και τωρα μου εμειναν μονο οι χρυσόσκονες
Τα συναισθήματα μου παρατημένα σε καποιο νησί
Έγινα ολα εκείνα τα ποτέ
Ολα εκείνα που φοβόμουν
Τα βλεπω στον καθρέφτη πια
Μα αδιαφορώ
Δεν εχω ουδεμία ενοχή
Ουτε ίχνος ντροπής
Ευθυνη όμως δε θα ρίξω
Δεν ειναι του στυλ μου

Καπου διαβασα πως είμαστε οι επιλογές μας
Εδωσα τόσο που στερεψα
Και βρέθηκα στο μείον
Βαρεμάρα μεθύσια και πονοκέφαλος
Βιβλία τσιγάρα και και μισό τελειωμένα γραπτα

Ορκίζομαι πως μου λείπει το να με πνίγει το συναίσθημα
Να κλαίω για την απουσία
Να χαίρομαι στη παρουσία
Στο πα όμως δε κάνω για τίποτα
Δεν έμεινε και τίποτα να δώσω
Και τελευταία βαριέμαι
Τους βαριέμαι
Δε θέλω ούτε να γράψω
Το πιο κοντινό σε ποθο
Είναι η σκέψη του γεμάτο μου ποτηριού

Ολα πανε και έρχονται
Κι ας νιώθω βρώμικη και ρηχή
Αυτο μπορώ και σε αυτό καταδικάστηκα
Για ποσο άγνωστο παραμένει
Λίγο βέβαια με νοιαζει
Άλλωστε ποιο το νοημα
Η επιβίωση είναι πιο εύκολη
Οταν άψυχη μοιάζει

Μια χάρη μόνο κανε μου
Μπορεί να με ρουφά η αναισθησία
Αλλα σε παρακαλώ
Μη γίνεις εγώ
Φυλαξε ότι σε συναισθήμα σου απέμεινε
Και ίσως πιστέψω ξανά
Σε όλα εκείνα που ξέχασα

-Γεραλντίνα