Καμιά φορά χορεύω trash ελληνικό του 90
Δε μεγάλωσα με muddy waters
Οσο κουλτούρα κι ας θα ήθελα να αποπνέω
Καπνιζω τα καβατζωμενα τσιγάρα της μάνας μου
Και μπεκροπινω μόνη ένα Μοσχάτο Σάμου
Καθώς χτυπιεμαι να γράψω αυτό το κείμενο
Το χω αλήθεια,ξεκινήσει ίσα με δέκα φορές
Ειμαι πιο ρομαντική από όσο δείχνω
Και πιο βαρετή από ότι φαίνομαι
Μαρεσει να πηγαίνω από το κρεβάτι στον καναπέ
Να διαβάζω βιβλία ψυχολογίας μεθυσμένη
Και να βλέπω ροματζα με καλό τέλος η χωρίς ,έτσι για να χω να κλαίω
Διαολε,πόσο μου αρέσει να κάνω τα ίδια και τα ίδια
Πιστεύω δα
πως το δήθεν συγγραφικό μου ταλέντο
Βασίζεται στην ανικανότητα μου να συζητησω
Δε ξέρω να μιλάω
Ξέρω μόνο να γράφω
Και αυτό πάλι το κάνω κάπως λάθος
Πόσο ζηλεύω όλους αυτούς
Με τις τέλειες παρομοιώσεις
Τις έξυπνες ατάκες και τις ομοιοκαταληξίες
Που κάνουν την θλίψη τους να μοιαζει με ντόνατ κανέλας
Από όταν έδιωξα την θλίψη
Έγινα αυτομάτως Αταλάντη
Και τα κείμενα μου καθόλου κουλ
Δε βαριέσαι
Παρέμεινα βέβαια μεθύστακας
με τρομερό γούστο στους άντρες
Η και όχι
Θα διαλέγω πάντα,τον πιο περίεργο
Εκείνον που με μαθηματική ακρίβεια θα με παρατήσει
Η από τάσεις φύγης ή για να με χωρίσει πρωτος
Η επειδή δε με συμπαθεί η μάνα του
Και για κάθε τέτοια επιλογή
Θα φταίει η ανυπέρβλητη αδυναμια μου
στο το ρημαδι το ελάττωμα
Αυτό το πραγματακι που σου θυμιζει
Πώς ο έρωτας καμία σχέση δεν έχει
με ζαχαρενια σύννεφα
Αλλά μοιάζει θα λέγε κάνεις
Με κείνη την αμήχανη σιωπή
καποιο πρωινο,στο σαλόνι
Κάποιου περίπου φίλου
Μετά από κάποιο
πολύ μεθυσμένο βράδυ
Ε , λοιπόν πάντα σιχαίνομουν την προσδοκία
Ξέρεις,ο κόσμος περιμένει πολλά
Πάντα περίμενε, αλλά εγώ οπως σου είπα
Μου αρέσει να κάνω τα ίδια και τα ίδια
Για αυτο έμπλεκα με εκείνους άλλωστε
Τηρούσαμε μια ανείπωτη συμφωνία
Που απαγόρευε κάθε λογής όνειρο ή σχέδιο
Σκέτη ανακούφιση ε ;
Η αλήθεια είναι όμως πως ,οχι
Όσο κι αν ποθω να ακολουθω τέτοιες συμφωνίες
Είμαι ένας ρομαντικός μεθύστακας
Κλαίω στο πατωμα της κουζίνας τα βράδυα κρυφα
Και προσευχομαι να με ερωτευτεί ο πιο ελαττωματικός από όλους
Με την ελπίδα πως
Ισως τότε ,που ξέρεις
Γράψω επιτέλους
Και κάτι καλό
-Γεραλντινα
No comments:
Post a Comment