Ανάξια

 

Δε θέλω να συνηθίσω 

στην μοναξιά 

Θα με καταπιεί 

Το ξέρω 

Θα πιάσω πάτο ξανά

Το αισθανομαι 

Πως στο διάολο

Σου κοστίζει 

Τόσο η απουσία ;

Πενθω τις αγκαλιές 

Σε ένα σπίτι μπουρδέλο 

Δεν έχω σκοπό να καθαρίσω 

Σήμερα δεν έχω σκοπό να κάνω τιποτα

Θα κλάψω μέχρι τον ύπνο και πάλι ξανά

Ίσως κάνω και κάνα τσιγάρο

Ταμπουριασμενη με κλειστά παντζούρια 

Δίπλα παράθυρα σφραγιστα

Θα κάτσω με ενοχές 

Που τις φίλες μου άφησα 

Για να σε βρω 

Και συ ξανά μόνη με άφησες 

Για να σε βρεις

Καλά έκανες 

Δε γαμιεται 

Θα ήθελα να με συγχωρεσετε

Που δεν είμαι ότι σας αξίζει 

Ίσως τελικά μου αξίζει 

Τούτη η καταραμένη μοναξιά.

-Γεραλντινα Ρ.Β Εσκενάζυ