Μυαλό,ώρα Μηδεν

Ίσως πρέπει να σταματησω

Να γραφω,πριν τον καφε

Ειδικά,αν με κόβουν πόνοι

Στα δύο,γιατί η φύση 

Αποφάνθηκε,πως μάνα δε θα γίνω

Τούτο τον μήνα.

Η Αφροδίτη δεν είναι πια ανάδρομη

Ας ανάψω,ενα τσιγάρο 

Oι δηλώσεις δεν εξιλεωσαν 

Ποτέ κανέναν 

Τα στα "στα χα πει" 

Στον έρωτα,με βουητά μοιάζουν

Λες και άκουσε, κάνεις

Σαν ερωτεύτηκε

Ο έρωτας είναι κουφος

Ο έρωτας είναι μαύρος

Κουβαλάει πάνω του 

Κάθε χρώμα

Κάθε συναίσθημα

Ένας κουβάς ανακατεμένος 

Και μεις βουτάμε τα πινέλα

Στον καμβά να δωσουμε χρώμα 

Με μια άρνηση και ίσως κάποια ελπίδα

Λες και πόνο δε φέρει 

Τούτη η κατάσταση 

Μα η παλέτα γινηκε μαύρη

Και ο έρωτας είναι τυφλός 

Έτσι ,η λογική πόδι παίρνει

Δεν υπάρχουν λευκές σημαίες 

Ούτε γλιτωνουμε τις παράπλευρες 

Απώλειες.

Δυστυχώς για όσους αγαπούν 

Τις προβλεψεις,με μαθηματική ακρίβεια 

Στον έρωτα πέσαν έξω

Η καλύτερα, σκόνταψαν 

σαν να τον χειριστούν 

Κάναν.

Οι άνθρωποι έχουμε μια τάση 

Να μετράμε τα σπασμένα 

Δεν είναι κακό

Κακό είναι να τα μετράμε 

Σε ανθρώπους που ερωτεύτηκαν

Λες και θέλανε να σπάσουν 

Άλλωστε,βλέπεις ο έρωτας 

Δεν σε ρωτάει 

Τι ασφάλεια έχεις; 

Κι αν σε καλύπτει

Στην οποιαδήποτε σύγκρουση 

Ο πόνος είναι σιωπηλή συμφωνία 

Η εξυπνάδα ανεπαρκής 

Και η καρδιά στο τιμόνι

Προχωρά στο άγνωστο 

Με έναν χάρτη 

"Που οι πιο δυσκολες στροφές

Είναι οι ευθείες "

Όπως είχε πει κάποτε,κάποιος 

Για αυτό,δεν συμμερίζομαι 

Κανέναν σήμα κινδύνου 

Κανέναν κατάλληλο χρόνο 

Και ουδεμία τακτική 

Πως θα ναι ίση 

Στου έρωτα το πεδίο

Εδώ δεν έχει λευκές συμφωνίες 

Όποιος τον έρωτα υποτίμησε 

Εκείνος τον διέλυσε 

Κατέρριψε κάθε θεωρία του 

Και κανέναν στα κοντά 

Δεν άφησε δίχως γρατζουνιά 

Για αυτό και όταν μου λες

Πως τα ήξερα 

Πονάω λίγο παραπάνω 

Κι δε τα βάζω με σένα 

Μα με τον εαυτό μου 

Που τυφλή 

Κουφή 

Και ανεύθυνη,βρέθηκα 

Ακόμα να σου γράφω 

Μέχρι να γυρίσεις

Σαν εκείνη που χάσε το μυαλό της

Όταν εσύ το ερωτεύτηκες .

-Γεραλντινα Ρ.Β Εσκενάζυ