Οι ξυπόλητες

Εμείς είμαστε από εκείνες 

Από κεινες που κόσμος έχει για αδέσποτες

Που ο κόσμος έχει για βρώμικες 

Που περπατάμε πάντα ξυπόλητες 

Κι είμαστε παντού 

Και πουθενά

Μας ξέρουν μέχρι εκεί

Μέχρι εκεί που εμείς θέλουμε

Και καθόμαστε λίγο από δω 

Λίγο από κει 

Σαν τις γατες

Γιατί δεν είμαστε εμείς οι βρώμικες 

Αλλά οι άλλοι 

Εμείς είμαστε αγνές 

Τόσο αγνές που δε το χωρα ο νους τους 

Και τσι κάθε που μας βλέπουν 

Κάπου να καθόμαστε

Και να μη φεύγουμε

Τρόμος και ανασφάλεια τους πιάνει

Κι μεις μένουμε

Και αυτοί απορούν 

Και μεις ξέρουμε 

Ότι δεν χρειάζεται

Δε χρειάζεται 

Να καταλάβουν 

.

Γεραλντίνα Ρ.Β Εσκενάζυ 

Αφιερωμένο σε μένα και την γυναίκα 

Την μια και μοναδική 

Την Μαρηλια