Κατερίνα μεγαλώσαμε.

“ Κατερίνα μεγαλώσαμε.
Μεγαλωσαμε και αναθεμα την ωρα.
Δεν εχει μπιμπερο πλεον,κανα μπουκαλι κρασι και αν.
Νερο ξεχασαμε τι παει να πει.Αλλωστε μας εφυγε και η διψα.
Δε τρεχουμε πια μη μας πιασουν ,τρεχουμε μη τυχον και χρονο χασουμε.
Δε εχει πια υπνο το μεσημερι.
Εδω ξεχασαμε τι θα πει υπνος το βραδυ.
Οι σακουλες κατω απο τα ματια μας ειναι πιο μεγαλες απο κεινες του σουπερ μαρκετ.
Δεν εχει πλεον πακετα με δωρα απο την μαμα,μονο στιβες απο τσιγαρα.
Δε μας φωναζει πια ο μπαμπας γιατι ξεσηκωσαμε την γειτονια.Πηρε το αφεντικο την θεση του .
Δε παρακαλαμε για βολτες.Κλεινομαστε σπιτι.
Σταματησαμε να πνιγομαστε επειδη τρωμε γρηγορα.Μα πνιγει το αγχος πια.
Δε βρισκω τους φιλους μου στο παρκο ,δουλευουν.
Η μαμα και ο μπαμπας ειναι μακρυα και τελικα δεν ειναι ωραια.
Δε με ποναει η κοιλια μου απο το φαι πια μα το κεφαλι μου απο οσα τριγυρνανε.
Σταματησα να ζωγραφιζω,βαφομαι να κρυψω την κουραση.
Σβηνω ολα τα φωτα μη τυχον και με δουν τα ονειρα μου πως κατεντησα.
Δε γραφω καθε μερα,εχω στερεψει απο ιδεες και ωρες ωρες απο ψυχη.
Και εδω κουραστηκα μεχρι και να συνεχισω.
Κατερινα μεγαλωσαμε κι να σου πω και κατι.
Κλαιμε.
-Γεραλντινα ”