Γράμμα απο ένα πρωην αλκοολικο.

Με κοιταν περιεργα πλεον οταν θα πω οχι σε αλλο ενα.
Η ρετσινια δυσκολα φευγει οταν δεν σου βγηκε το ματι αλλα το ονομα.
Αλλα δε γαμιεται ελεγα και επινα αλλη μια γουλια μα πλεον μενω στη σκεψη.
Και τι να περιμενω απο ανθρωπους που δε καταλαβαν ποτε τον λογο.
Πικρο και βαρυ να μοιαζει με την ζωη. Αφου δε μπορουσα να την αντιιμετωπισω την επινα γουλια γουλια,καμια φορα την κατεπινα ολοκληρη.

Δειλος σκεφτομουν,μα γεμιζα και αλλο ποτηρι.Θυμαμαι πρωινα με την  ξινιλα στον ουρανισκο καφε και δυο ωρες αργοτερα το πρωτο ποτηρι στο τραπεζι ακουμπαω.Επρεπε να παω στη δουλεια,επρεπε να δω κοσμο δεν ηξερα πως να διαχειριστω τιποτα ξενο το οποιο μιλαει και μπορει να εκφερει γνωμη νηφαλιος.Δεν ηθελα να δω ουτε την αντανακλαση μου.Καθε μερα και πιο ασπρος.Σαν τον πατο .Χαλασε και το χιουμορ μου μαζι  με το μπουκαλι που παρατησα στο ραφι.

Περιγελος και θεμα για συζητηση τα μεθυσια μου και οι παρεκτροπες μου οσες τουλαχιστον γινοντουσαν φανερες .Τα βραδια που πινεις σπιτι δε μετρανε ειναι σαν ρεπο σε βροχερη μερα.Ο κοσμος ειχε παντα κατι να πει και γω παντα κατι θα εβρισκα να πιω για να μη δωσω σημασια.

Αλλα που να καταλαβουν  απο ταχυπαλμιες ,κομμενες ανασες κλαμματα και εμμετους απο το αγχος.Που να καταλαβουν απο σφιξιμο και εμμονη πως σε κυνηγανε;Που να καταλαβει ο κοσμος τον φοβο σου στο λαθος και στο οτι ποτε δεν εισαι αρκετος;Αν δε νιωσεις να σε ρουφαει το τσιγαρο σου γιατι ξερει ποσο εθισμενος εισαι στη δηθεν γαληνη που σε κανει και νομιζεις πως σου χαριζει μα μερες σου κοβει;

Παραπατηματα σε δρομους να σου θυμιζουν οτι ησουν ενα καταλαθος βημα καθε ανθρωπου στο δρομο του;Η μονη σου χαρα η μεθη,σε καθε ερωτηση τι κανεις η απαντηση μηχανικη αλλωστε εισαι εγωιστης ακομα και πιωμενος μεχρι να σε ριξει σε καποια γωνια και να κλαις.

Οι μαυροι σου κυκλοι μαρτυραν πως δε κοιμασαι καλα και το βλεμμα της μητερας σου μαρτυρα την καταντια σου.

Ο κοσμος λιγοστευει γυρω και δενεσαι πιο πολυ με κεινο το καυτο υγρο στο λαιμο σου.Ξυπνας σε μερη που δεν θυμασαι,γυρνας σπιτι μα δε εχεις ιδεα πως ,εχεις μπερδεψει τα χρωματα και τα κουτια.

Καποια μερα ξυπνας μονος να πονας ,σε λευκο δωματιο μονος διχως ραφι να σε βοηθησει.Στη καλυτερη βλεπεις καποιον εφιαλτη στη χειροτερη εισαι σε κεινο το δωματιο που η κοινωνια θεωρει σωτηριο μα οταν εσυ δε θες να σωθεις τι να σου κανουν 4 τοιχοι.

Ισως ημουν τυχερος,ισως παλι φοβηθηκα,ισως απλα ξυπνησα μα προτιμησα να με πνιξω εγω κι οχι κατι αψυχο να μου καιει την ψυχη.Μπορει πια να μη γραφω οπως παλια νηφαλιος αλλωστε μοιαζω να τα φιλτραρω κι ας μη το θελω αλλα προσπαθω να θυμιθω την πιο μεγαλη μεθη ,να δεις πως την λενε…
Μα ξεχασα γιατι γεμισα αλλο ενα ποτηρι κρασι…
-Γεραλντινα