Σημείο στίξης -Τρέλα.

Ο ιατρικος ορος της τρελα ειναι η παθολογικη κατασταση κατα την οποια το ατομο διαταρασεται σε ψυχικο και “λογικο” επιπεδο.Η τρελα δε παει στα βουνα μα στους ανθρωπους συνηθιζε η γιαγια μου να λεει ,αλλα η αληθεια ειναι πως λιγοι πραγματικα σκεφτονται το τι οδηγησε τον οποιοδηποτε σε αυτο το σημειο.

Τα παππουτσια του αλλου δε μας βολευουν κατα μεγαλο ποσοστο οποτε τα αποφευγουμε. Αυτο βεβαια πολλες φορες δε ειδα να σταματα καποιους απο το να ανοιγουν το στομα τους διαπλατα χτυπωντας αλεπαλληλα με τις λεξεις ανθρωπους στη πλατη.Ναι γιατι ο κοσμος εχει την ταση να αποφευγει το να σε κοιτα στα ματια οταν κατι κακο για την παρτη σου να πει.Μαυρο πεπλο κατεβαζεις για να σβησει καθε φοβος και κακη αναμνηση μη τυχον και τραβηχτεις ξανα πισω.Μη τυχον και τρελαθεις ξανα.Το να σε πεθαινει το στομαχι σου καινα τρεμουν τα χερια σου ειναι συνηθως σημαδια αλκοολισμου ,οι κυκλοι,το γερασμενο πριν την ωρα του προσωπο σου.Σε καθε τι απο αυτα ο κοσμος θα οδηγηθει σε ενα συμπερασμα πιο κοντα στην λογικη και στο τετραγωνο που μας μαθανε να σκεφτομαστε .

Σχεδον κανεις δε θα σκεφτει οτι εγραφες μεχρι το πρωι πολεμωντας τις κρισεις πανικου σου και το αγχος που σου τρωγε το στομαχι.Τα χερια σου να τρεμουν διοτι δε μπορεις να αντιμετωπισεις τον κοσμο οπως παλια κι ας μη το δειχνεις σε τρομαζει καθε κουβεντα καθε συναντηση παρολα αυτα σε κανεναν δεν εδωσες το δικαιωμα να σε θεωρησει αδυνατο.Τον ρολο του θυματος ποτε δεν τον εζηλεψες.

Οι γιατροι να ψαχνουν να προοσδιορισουν τι ειδος τρελου εισαι απο ηλικια προεφηβου και εσυ να αρνεισαι τα παντα ποσο μαλλον το να μιλησεις.Μιλαγες στο τετραδιο,στη μουσικη και ξεχνιοσουν στις προβες με πακετα να τελειωνουν το ενα πανω στο αλλο.Επρεπε καπως να χαλαρωσεις επινες κανα ποτηρι ,φαρμακα δεν ηθελες,ουτε γιατρο να δεις και το ποτηρι εγινε μπουκαλι και το μπουκαλι εφερε κι αλλα παρεα. Τα λαθη σου ο κοσμος τα εκρινε με τον πιο σκληρο τροπο λες και δε σε ενοχοποιουσες εσυ αρκετα επρεπε να εχεις και δικαστες να σου υπενθυμιζουν οτι εισαι ενα τιποτα .Αλλωστε ο κοσμος σε εβλεπε ακαμπτο παντα με χαμογελο κι αλλωτε μονο σου μη τυχον και ακουσει κανεις τις ταχυκαρδιες.

Κι εκανες το λαθος κι αφησες τον κοσμο να δει οτι εισαι αδυναμος και αρχισε να σε χτυπα να σε καιει με κουβεντες μα ξεχασανε πως ειχες ψυχη φοινικα.Μπορει καθε μερα να εκαιγες ολο σου το ειναι ,να σε βαραγες στον τυχοον,να προσευχοσουν να μη ξυπνησεις ποτε ,μπορει να κρυφτηκες σε ενα δωματιο με 4 τοιχους και μια καταντια αγκαλια μα ποτε δε κρατησες κακια σε κανεναν κι ας σε ποναγε το ολο μισος.

Ηταν αναμενομενο ,σου πηρε χρονο κι ομως αναγεννηθηκες.Εκανες βηματα μακρυα απο καθε τι που θεωρουσες τοξικο σιγα σιγα,σε ολη αυτην την απομονωση ειδες ποιος τι και πως.Εσφιξες τις πληγες σου γερα ,μπορει τα τρεμουλα να εμειναν ,μπορει ακομα να σε πιανουν τα κλαματα οταν φωνη αντηχει κοντα σου ,μπορει η καρδια σου ακομα να χτυπα λες και θελει να ξεφυγει απο τις φωνες που απο το κεφαλι σου αντιλαλλουσαν μα τι ηξερε τελικα ο κοσμος για σενα; Ξεφυγες νομιζεις κι ας σε τρομαζουν ακομα τα σημαδια που μεινανε χαραγμενα στο κορμι σου .Ο κομπος αυτες τις μερες σου υπενθυμιζει σκηνες τρελας μα ….Σημειο στιξης

-Γεραλντινα.