Να ζησεις λιγο μαζι μου
Ελα να με παρεις στις 8.00
Υστερα ας διαφωνησουμε λιγο για το που θα παμε
Θα καθησουμε στο τραπεζι εξω
Εκεινο το γωνιακο με την σομπα
Μιλησε μου για την ζωη
Στοιχησε μου τα ονειρα σου
Ξεδιπλωσε μου τα χαρτια με τους στοχους στο τραπεζι
Χαρισε μου εκεινο το χαμογελο να χαζευω στα ενδιαμεσα
Θελω να δω την φλογα στα ματια σου να καιει
Σα την γουλια του καφε που μολις κατεβασες και εβρισες
Κοιταμε οπως γυρνω να βρω την σερβιτορα κρυφα
Για να σε πιασω και να κοκκινησεις
Κι υστερα εγω να νιωσω ενα τσικ πιο κοντα σου
Καθως την καρεκλα μου θα τραβηξω σιναμα σου
Μη σε νοιαζει αν μας ακουν
Μη ντρεπεσαι που ελπιζεις
Θεε μου ποσο σε χαιρομαι ετσι που τα πιστευεις
Ξερω πως δεν εφτασες εδω ετσι
Ο δρομος ευκολος δεν ηταν
Αργησες ισως λιγο
Μπορει και να πεσες καπου στην μεση
Αλλα τι σημασια εχει ο χρονος
Μια σχετικοτητα σκετη
Ελα σηκω να περαπατησουμε
Να σε κοροιδεψω και λιγακι
Για το χορευτικο το βημα σου
Θα σε παω απο εκεινα τα στενα
Που ο κοσμος δε προτιμαει
Γιατι δε κοβει ο δρομος
Παντα μου αρεσαν οι κυκλοι
Βλεπεις ενας κυκλος δε τελειωνει ποτε
Κι ας εχουμε την ψευδαισθηση πως κλεινει
Ασε με να σε χορεψω στον δρομο
Κι γελα καθως τραγουδαω και εχασα την νοτα
Πιασε το χερι μου και φιλα με ετσι στη μεση του δρομο
Μεχρι να ανοιξει το φαναρι και να ακουσουμε το πρωτο κορναρισμα
Υστερα καποιο τριτο στην σειρα αμαξι μας στολισει
Ελα να πιουμε ενα σφηνακι
Σε αυτο το μπαρακι που αγαπω
Βλεπεις κοβει εξαρχεια-κολωνακι
Κοβει το κεντρο σε δυο κοσμους
Η μηπως ενωνει,μαρεσει πιο πολυ
Πρεπει να δουμε αυτη την παρασταση
Σου φωναζω καθως κοβω την αφισα
Στις 11 παιζει
Ελα μαζι μου μη γκρινιαζεις
Σε τραβαω στο βιβλιοπωλειο
Καλαμπουρι και χαμος με τους πωλητες
Γελας που μιλαω στους παντες σα να ειναι φιλοι απτα παλια
Με αγκαλιαζεις καθως ψαχνω καποιο τετραδιο
Τα κειμενα μου να φυλαξω
Γυρνω και σε φιλαω και σαστιζεις
Μου χαιδευεις τα μαλλια και μου λες πως θα αργησουμε
Παλι σε σερνω απο δρομακια
Μου αρεσει ,νιωθω πως ο κοσμος μου ανηκει
Σου μιλαω για την τεχνη και για ονειρα
Πως αναπανεω απο οτι μου δινει εμπνευση
Θελω τοσο να σου κρυφτω ετσι για να κρατησω σασπενς
Μα με κοιτας ,γελας στραβα ,ξερεις
Σου αρεσει που δε μοιαζω
Και κρυφα λατρευεις την παιδικοτητα που βγαζω
Τι κι αν δεν ειμαι σαν εκεινες στα εξωφυλλα
Σε κανω και γελας και αυτο μου φτανει
Κι ολα αυτα τα σκεφτομαι καθως περπατω μπροστα σου
Και σου κουνιεμαι σα σωστη γατα
Και συ ακομα γελας
Βγαζω τα εισιτηρια και σε τραβω μεσα
Γκρινιαζεις λιγακι και κοροιδευεις εμενα
Πως το πες να δεις "μωρη κουλτουρα"
Σε χτυπαω στον ωμο και υστερα ακουμπαω πανω του
Η παρασταση τελικα αρεσε περισσοτερο σε σενα
Μου λες πως θα με πας για φαγητο
Και σου λεω πως βαζω τα τσιπουρα
Παιζω τα χαρτια της αποπλανησης
Με ματζουνια ποτισμενα με αλκοολ
Ισως αποψε με ερωτευτεις σου λεω και γελαω
Και προσπαθεις να μου θυμισεις πως δε παιζω σε ταινια
Και τι παραπανω εχουν οι ταινιες τελικα
Αλλωστε τρελοι σα του λογου μου τις γραφουν
Και να σου πω ενα μυστικο
Μην ακους πως για μυθιστορημα λενε
Περα απο εκεινες με τα τερατα
Ολοι μας βαζουμε λιγο απο το τι ζουμε
Η απο το τι θελουμε να ζησουμε και θα ζησουμε
Το να γραφεις διχως να το ζεις
Ειναι σα τα μακαρονια διχως κιμα
Για αυτο σου λεω
Πως δε μπορω να σε συμμεριστω σε αυτη σου την αποψη
Τιποτα δεν εχω απο τις ταινιες να ζηλεψω
Οταν ζω την δικη μου καθε μερα
Κι ετσι για το γαμωτο
Τα παραπανω ισως να μη συνεβησαν ετσι
Ισως να συνεβησαν και ποτε
Μα θα ηταν ωραια σκηνη δε νομιζεις ;
to be continued
-Γεραλντίνα
No comments:
Post a Comment