Έγραφα ένα απο τα ωραιότερα μου κείμενα
Με σκηνή ,κάποιο υπόγειο στούντιο
Και παρομοιώσεις του τέλειου έρωτα, με την τελειομανία της διόρθωσης προς την τέλεια παραγωγή.
Κάτι περί χρόνων,δειλων και ανασφάλειας.
Κάτι περί μούσας και τέχνης
Κάτι περί ενός κακου που σβήνει κάθε καλό
Κάτι περί του να μην επαναπαυεσαι στον έρωτα,
οδηγεί και είναι η πραγματική αγάπη .
Σαν εκείνη την ιδανική παραγωγή
Σαν κείνο το σε αγαπώ που μοιαζει
Με το τέλειο μπάσο,την σωστή στιγμή
Μα ανανεώθηκε η σελίδα .
Και θυμάμαι μονάχα αυτά .
Μπερδεμένα,δίχως σωστό χρόνο
Αν ήμουν σαν τους άλλους θα τα ρίχνα σε αυτόν
Κι ας λαχταρώ καμία φορά χαζή να ήμουν
Την ευθύνη στον χρόνο ποτέ δεν έριξα
Κι ίσως για αυτό να παιδευομαι
Μέσα σε εάν και γιατί ,χορεύω
Στον πιο όμορφο ρυθμό που ποτέ έγραψες
Για κείνη την μούσα που την λάθος στιγμή
Γνώρισες .
-Γεραλντινα Ρ.Β Εσκενάζυ
No comments:
Post a Comment